| چکیده |
برنامه‌های حرکتی و ورزشی متناسب با ویژگی‌های ساختاری و روان شناختی انسان، به ویژه در دوران کودکی و نوجوانی، ضمن تأمین سلامت جسم و روان، فرد را برای زندگی بهتر در محیط اجتماعی آماده می-سازد (بلوچی 1379). در این راستا محقق در نظر دارد تا با مطالعه‌ی تأثیر 8 هفته حرکات ریتمیک منتخب بر مهارت‌های ادراکی-حرکتی و هوشبهر کودکان کم توان ذهنی و مرزی، به ضرورت توجه اصولی به برنامه‌ریزی صحیح در زمینه‌ی فعالیت‌های حرکتی در این مقطع حساس رشد و تحول تأکید نماید. در این پژوهش که از نوع نیمه تجربی است، تعداد 29 کودک کم توان ذهنی و مرزی (سن10 تا 14 سال، هوشبهر 87-50) به صورت داوطلبانه شرکت کردند. از همه‌ی آزمودنی‌ها آزمون رشد حرکتی لینکلن-ازرتسکی و آزمون هوش ماتریس های پیشرونده‌ی ریون گرفته شد. سپس آزمودنی‌ها بر اساس نمرات کسب شده در این آزمون‌ها رتبه‌بندی شدند و به روش گروه‌بندی تصادفی جفت شده در دو گروه تجربی (14=n) و کنترل (15=n) قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه، هر جلسه به مدت 50 تا 60 دقیقه حرکات ریتمیک انجام دادند. در این مدت آزمودنی‌های گروه کنترل فعالیت‌های عادی مدرسه را انجام دادند و فعالیت موثر و منظم ورزشی دیگری نداشتند. پس از اتمام این دوره مجدداً آزمون‌های مربوطه اخذ گردید و اطلاعات مورد نیاز پس آزمون جمع‌آوری گردید. برای آزمون فرضیه‌های تحقیق از روش تحلیل واریانس 2 (گروه) × 2 (آزمون)، با تکرار سنجش روی عامل آزمون استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که هوشبهر و زیرمقیاس‌های مهارت‌های ادراکی-حرکتی شامل تعادل ایستا، تعادل پویا، هماهنگی چشم-دست، هماهنگی دست-پا، چابکی، مهارت‌های حرکتی ظریف و درشت پس از انجام 8 هفته حرکات ریتمیک افزایش معناداری داشتند (P<0/05). با توجه به یافته‌های فوق برای کاهش نارسایی‌های مهارت‌های ادراکی-حرکتی و هوشبهر پایین کودکان کم توان ذهنی و مرزی می توان پیشنهاد نمود که مسئولین تمرینات ورزشی را در برنامه آموزشی این کودکان بگنجانند، بویژه از تمریناتی استفاده شود که ریتمیک، منظم و همراه با موسیقی باشد تا علاوه بر اینکه از فقر حرکتی شدید این کودکان پیشگیری می شود، باعث پیشرفت مهارت های ادراکی-حرکتی و هوشبهر آنها نیز بشود.
|
