| چکیده |
زمینه و هدف: افراد نابینا به دلیل محروم بودن از حس بینایی در آزمونهای هماهنگی و تعادل نسبت به همسالان سالم خود نمرات کمتری را دریافت می‌کنند. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. شرکت کنندگان در این پژوهش پسران نابینای (سن 9- 15 سال) عضو در انجمن نابینایان شهرستان اراک بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10نفر) قرار گرفتند. به منظور ارزیابی تعادل ایستا از آزمون لک‌لک، تعادل پویا آزمون تعادلی Y و هماهنگی از آزمون راه رفتن تاندم استفاده شد. از گروه تجربی خواسته شد در برنامه تمرینی 10 هفته‌ای (دو جلسه در هفته) شرکت کنند. درحالیکه گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی سازمان یافته‌ای شرکت نکرد. هر دو گروه پیش‌آزمون را قبل از شروع دوره تجربی و پس آزمون را بلافاصله پس از اتمام آن انجام دادند. برای تعیین نرمال بودن داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک، برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تعیین اختلاف درون‌گروهی و بین‌گروهی پیش‌آزمون و پس‌آزمون به ترتیب از آزمونهای تی همبسته و تی مستقل در سطح معناداری 95 درصد و 05/0?P استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که تمرین در آب بر بهبود هماهنگی و تعادل پسران نابینا تأثیر دارد.
|
