| چکیده |
هدف از این مطالعه تاثیر روش های مسدود، تصادفی و فزاینده نظام دار بر اکتساب، یادداری و انتقال برنامه حرکتی (مهارت حرکتی سه نوع پاس بسکتبال ) بود. تعداد30 نفر از دانش اموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر در مدارس استثنایی شهر کرمانشاه که نمره IQ آنها 70-50 بود و در دامنه سنی 16-13 سال قرار داشتند، در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی در سه گروه تمرینی مسدود ، فزاینده نظام دار و تصادفی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در این مطالعه ابتدا با محل آزمون، نحوه پاس، طرز اجرای شرایط مورد نظر و نحوه امتیاز بندی آشنا گردیدند. بعد از مرحله آشنا سازی، شرکت کنندگان در پیش آزمون 12 پاس (سه نوع پاس و هر کدام چهار بار)را انجام دادند. در مرحله اکتساب شرکت کنندگان با توجه به گروه تمرینی که در آن قرار گرفته بودند، شیوه تمرینی مورد نظر را در یافت نمودند. آزمودنی ها در گروه های مختلف 81 کوشش انجام دادند. یک پس آزمون، مشابه پیش آزمون با 12 پرتاب توسط آزمودنی ها انجام شد و در انتها پس از گذشت 48 ساعت از آخرین تمرین، آزمون یادداری تاخیری مشابه پس آزمون با 12 پاس انجام شد. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری میان گرو های تمرینی وجود نداشت. همچنین ا تفاضل میانگین نمرات گروه ها در مرحله پس آزمون و یادداری و نیز پس آزمون و انتقال (05/0P>) معنی دار بود. نتایج کلی حاکی از برتری روش تمرینی فزاینده نظام دار و تصادفی نسبت به روش مسدود نسبت در مراحل یادداری و انتقال بود بود.
|
