| چکیده |
امروزه نقشه‌های‌جغرافیایی دیجیتال را می‌توان به عنوان واسط کاربری برای درک و پیمایش در سطح شهر در نظر گرفت.با این وجود ، نقشه های دیجیتال امروزی بیش از حد بر نیازهای وسایل نقلیه موتوری تأکید می کنند. در بررسی های اولیه دریافتیم مسیرهای عابر پیاده موجود در نقشه های دیجیتالی به عنوان گزینه افزودنی در نظر گرفته شده‌است و جمع‌آوری داده‌های مربوطه در این زمینه تاکنون انجام نشده است. لذا انجام چنین پژوهشی با توجه به نکات مذکور عامل اساسی در یافتن پیاده‌روهای قابل حرکت برای معلولین می‌باشد. باتوجه اینکه پیاده‌روی یکی از امور اجتناب ناپذیر در فعالیت های روزمره محسوب می شود به گونه ای که مطالعات بسیار‌گسترده ای در خصوص بهسازی معابر جهت پیاده‌روی پویا و ایمن به عمل آمده است.از آنجایی که تمامی اقشار جامعه اعم از افراد سالم و معلول از پیاده رو استفاده می نمایند، لازم است طراحی آن به نحوی صورت پذیرد تا استفاده ی آسان از آن برای همه میسر باشد.با توجه به شرایط ویژه افراد معلول،مناسب سازی در معابر شهری باید با ارجحیت حرکت پیاده بر سواره یا به بیان دیگر با محوریت انسان (انسان محوری) صورت پذیرد. برای درک بهتر لازم است تعریفی از معلولیت و چرایی لزوم ساماندهی معابر ارائه گردد.معلولیت به ناتوانی جسمی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت های روزمره براثر نقص جسمی یا ذهنی اطلاق می گردد.این نقیصه باعث اختلال در ایجاد رابطه ی صحیح بین فرد و محیط می شود . اگرچه فعالیت های صورت گرفته تاکنون لازم و مفید بوده اما کافی به نظر نمی رسد،شاهد این مدعی هم این است که اغلب پیمایشی ساده برای افراد، به ویژه معلولین در بسیاری از معابر شهر مقدور نمی باشد.
|
