| چکیده |
مشکلات رفتاری کودکان، نشانگان مزمن و فراگیری هستندکه اسیب‌های فراوانی را در روابط کودک- والد پذید می‌اورند و تنیدگی بین والدین و همچنین خطر نتایج ضعیف در زندگی آتی کودک را افزایش می‌دهند. عوامل درون خانوادگی مانند عدم سازگاری والدین، تهدید، کتک زدن، مسائل اقتصادی، روش‌های نامناسب تربیتی و فرزندپروری و ...، و مسائل مربوط به مدرسه همچون روابط معلم- دانش‌آموز، وضعیت مدرسه و ...، و و عوامل فرهنگی- اجتماعی- روانی در بروز اختلالات رفتاری به ویژه در کودکمان خاص (کودکان کم‌توان ذهنی) نقش مهمی ایفا می‌کنند.یکی از روشهایی که به کودکان به ویژه کودکان کم‌توان ذهنی کمک می‌کند هیجانات و نیازهای خود را به طور سازگارانه‌تر و عاری از خشونت بیان نمایند و به شیوه مناسب‌تری رفتار کنند، استفاده از روش‌های تربیتی و فرزندپروری مناسب توسط والدین‌شان می‌باشد.کودکان کم‌توان ذهنی به خاطر پایین بودن شدید سطح تفکر عینی و انتزاعی، قادر به بیان سحیح تفکرات، هیجانات و احساسات خود نیستند. عدم توانایی در بیان کلامی و رفتاری به ویژه از نوع منفی آن بهداشت روانی آنان را شدیدا به مخاطره می‌اندازد. از این رو، پیدا کردن راهی که آنان را قادر نماید به شیوه‌ای مناسب‌تر، هیجانات و تفکرات خود را بروز نمایندکاملا ضروری به نظر می‌رسد. یکی از این روش‌ها که به کودکان به ویژه کودکان کم‌توان ذهنی کمک می‌کند هیجانات و نیازهای خود را به طور سازگارانه‌تر و عاری از خشونت بیان نمایند و به شیوه مناسب‌تری رفتار کنند، استفاده از روش‌های تربیتی و فرزندپروری مناسب توسط والدین‌شان می‌باشد .با توجه به تاثیری که سبک‌های فرزندپروری بر عملکرد رفتاری فرزندان دارند، این پژوهش در نظر دارد به بررسی تاثیر اموزش سبک‌های فرزند پروری به والدین کودکان کم‌توان ذهنی بر کاهش مشکلات رفتاری کودکانشان بپردازد.
|
