| چکیده |
هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش کسب معنا بر افزایش تاب آوری و بهبود کیفیت زندگی مادران دارای فرزند با نیاز خاص شهر برازجان در سال تحصیلی 90-1389 بود. نمونه اولیه این پژوهش شامل 222 نفر بودند که پس از اعلام آمادگی جهت شرکت در پژوهش، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون را تکمیل نمودند. سپس 40 نفر از کسانی که نمره آنها در هر دو پرسشنامه یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود، به روش تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل (در هر گروه 20 نفر) تقسیم شدند. سپس آموزش کسب معنا طی 10 جلسه ی 90 دقیقه ای بصورت 1 جلسه در هر هفته بر روی گروه آزمایش اجرا شد. در پایان همزمان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پس از گذشت یک ماه آزمون پیگیری انجام شد. داده های حاصل از پژوهش به روش کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش کسب معنا موجب افزایش میزان تاب آوری و بهبود کیفیت زندگی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. همچنین یافته های این پژوهش نشان داد که آموزش کسب معنا باعث بهبود حیطه های سلامت جسمانی، روابط اجتماعی و سلامت روان( از حیطه های مربوط به کیفیت زندگی) شده است و بر حیطه سلامت محیط تأثیری نداشته است. پیگیری با فاصله یک ماه، سودمندی آموزش کسب معنا را بر تاب آوری و کیفیت زندگی نشان داد.
|
