| چکیده |
در این پژوهش پارامترهای الکترومیوگراف (EMG) رفلکس کششی عضله سولئوس در 30 فرد سالم با 11 بیمار همی پلژی اسپاستیک مقایسه شد . برای انجام این آزمایشات , تجهیزات خاص آزمایشگاهی از جمله دستگاه محرک مکانیکی مچ پا( Ankle accuating device) طراحیو ساخته شد . این دستگاه قادر بود عضلات پلانتارفلکسور را در کمتر از 0/1 میلی ثانیه تحت کشش قرار دهد . رفلکس کششی عضله سولئوس با حرکات سریع مچ پا ایجاد شده و با استفاده از الکترودهای سطحی ثبت می گردد. به منظور انتقال , ثبت و پردازش سیگنال نرمافزار مناسب نوشته شد . جهت حذف آرتیفکت های حرکتی اقدامات لازم شامل کاربرد فیلترسخت افزاری مناسب , تصحیح خط پایه (Base Line ) و روش متوسط گیری (Averaging) به طریقه On line صورت گرفت . میانگین 12 سیگنال با فاصله 7 ثانیه و به صورت یکسو شدهاز هر فرد ثبت و ذخیره می شد . پردازش سیگنال شامل استخراج پارامترهای دامنه , زمان تاًخیری IAV و سرعت بود . آزمون t افزایش دامنه P=0/003 و IAV P=0/005 موج M1 را در بیماران همی پلژی اسپاستیک نشان داد , در حالی که سایر پارامترها مانند زمان تاًخیری , مدت و فاز امواج بین افراد سالم و بیمار تفاوتی نشان نداد . افزایش دامنه و میزان موج M1 در بیماران اسپاستیک احتمالاً ناشی از قطع تاًثیرات فوق نخاعی بر روی نرون حرکتی آلفا و یا نرونهای واسط نخاع می باشد . همچنین دراین تحقیق از تحریک الکتریکی عضله آنتاگونیست جهت کاهشرفلکس کششی استفاده شد . آزمون مقایسه زوجها کاهش دامنه وIVA (P=0/005 موج M1 عضله سولئوس را پس از 20دقیقه تحریک الکتریکی عضله تیبیالیسقدامی در افراد سالم نشان داد در حالی که این تحریک برکاهش موج M1 بیماران همی پلژیک تاًثیری نداشت . عدم کاهش رفلکس در این بیماران احتمالاً ناشی از اختلال د رمکانیزمهای نوروفیزیولژیک خصوصاً مکانیزم مهار متقابل می باشد که نیاز به بررسی و تحقیق بیشتر دارد . این پایان نامه در 127 صفحه به همراه جدول و نمودار ارائه شده است.
|
