| چکیده |
هدف این پژوهش مقایسه سبک دلبستگی و تاب آوری در افراد نابینا و ناشنوا و افراد عادی بود. در راستای این هدف از بین کلیه دانشجویان نابینا و ناشنوا و افراد عادی در دانشگاه های قزوین 43 نفر نابینا 35 نفر ناشنوا به روش نمونه گیری تصادفی ساده و 52 نفر دانشجوی عادی به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه دلبستگی کولینز و رید جمع آوری شدند و از طریق تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی بون فرونی و آزمون t تحلیل شدند. نتایج این پژوهش در سطح معنی داری 0.05 نشان داد که بین سه گروه از نظر تاب آوری تفاوت وجود دارد . بین میانگین نمرات در تاب آوری در دوگروه ناشنوا _عادی، نابینا _عادی معنی دار نبوده و ناشنوا_ نابینا تفاوت معنی دار بوده است. بین تاب آوری و سبک دلبستگی ایمن رابطه مثبت معنی داری وجود داشت و بین تاب آوری و سبک دلبستگی دو سو گرا در افراد شاغل و غیر شاغل متفاوت بود.ز
|
