| چکیده |
چکیده زمینه و هدف: از رایج ترین ناتواناییها در کودکان و بزرگسالان، معلولیت‌های شنوایی است که در افراد گوناگون با شدت و درجات مختلف دیده میشود؛ از آن جایی که کودکان ناشنوا از نظر جسمی و روحی دارای محدودیت‌ها و مشکلات خاص خود هستند، بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین ترکیبی منتخب بر اصلاح کیفوز پشتی، تعادل ایستا، تعادل پویا و تعامل اجتماعی دانش آموزان ناشنوا میباشد. مواد و روش‌ها: جامعهی آماری را کلیهی دانش آموزان دختر ناشنوای مقطع ابتدایی شهرستان‌های استان تهران که در سال 92-1391 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل میداد. روش نمونه گیری، نمونه گیری در دسترس هدفمند بود. آزمودنیها شامل سه دانش آموز 14 سالهی ناشنوای مبتلا به کیفوز(زاویهی کیفوز?40) بودند. ابزارها شامل: خط کش منعطف، زیر آزمون تعادلی نه مرحله‌ای نسخهی دوم آزمون قابلیت حرکتی بروئینینکس-اوسرتسکی و پرسشنامهی دشواریها و مشکلات نوجوانان کم شنوا در انجام تعاملات اجتماعی بود. آزمودنیها به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه تمرینات منتخب را تحت نظر متخصص حرکات اصلاحی انجام دادند. در این پژوهش، از روش مورد-منفرد با طرح MBD(طرح خط پایهی چند گانه یا Multiple baseline design) استفاده شده است. در این طرح پس از موقعیت خط پایه، مداخله آغاز شد و پس از 24 جلسه مداخلهی انفرادی، ارزیابی به عنوان پیگیری برای هر سه شرکت کننده اجرا شد. یافته‌ها: طی تحلیل دیداری، نمودار داده‌ها حاکی از تفاوت معنادار بین موقعیت مداخله و خط پایه برای هر سه آزمودنی در متغیر کیفوز(با non-overlapping data Percentage ofیا PND(درصد غیر همپوشی نقاط) 100 درصد برای آزمودنی شمارهی 1، 2 و 3)، در متغیر تعادل ایستای با چشم باز(با PND 62 درصد برای آزمودنی شمارهی 1، 2 و 3)، تعادل ایستای با چشم بسته(با PND به ترتیب در آزمودنی شمارهی 1، 75%، در آزمودنی شمارهی 2، 62% و در آزمودنی شمارهی 3، 62.5%)، تعادل پویا(با PND به ترتیب در آزمودنی شمارهی 1، 75%، در آزمودنی شمارهی 2، 62.5% و در آزمودنی شمارهی 3، 75%) و تعامل اجتماعی(با PND 100 درصد برای آزمودنی شماره 1، 2 و 3) بود. همچنین در موقعیت‌های پیگیری(یک هفته و دو هفته بعد) این میزان در متغیرهای کیفوز، تعادل‌ایستا با چشم باز و امتیاز پرسشنامهی افراد حفظ شده بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که برنامهی تمرینات ترکیبی منتخب زاویهی کیفوز را کاهش، تعادل ایستا، تعادل پویا و تعامل اجتماعی را افزایش داده بود. نتایج: از مجموع یافته‌های تحقیق حاضر میتوان چنین نتیجه گیری کرد که احتمالاً برنامهی تمرینی مورد استفاده در این پژوهش میتواند نقش مهمی در بهبود و کاهش ناهنجاری کیفوز، افزایش تعامل اجتماعی، تعادل ایستا و پویا داشته باشد. بنابراین میتوان گفت که فعالیت و تمرین‌های ورزشی منظم افراد ناشنوا میتواند یک تجربهی موفق در افزایش سطح سلامت جسمانی و روانی و برقراری ارتباط اجتماعی بهتر آن‌ها باشد و در برنامهی آموزشی مدارس گنجانده شود. کلید واژه‌ها: تمرینات ترکیبی، کیفوز پشتی، تعادل ایستا، تعادل پویا، تعامل اجتماعی، دانش آموزان ناشنوا، پژوهش مورد منفرد
|
