چکیده |
جامعهشناسان و اقتصادانها عوامل اقتصادی را منشا عمده آسیبهای اجتماعی میدانند. از جمله اصلیترین تاثیرات به کارگیری سیاستهای اقتصادی در ایران تشدید تورم و گسترش شدید بیکاری فقر و نابرابری درآمدی بوده است، این امر زمینه بروز انواع آسیبهای اجتماعی را فراهم آورده است. تحقیق حاضر در همین راستا و به منظور بررسی تاثیر متغیرهای اقتصادی(تورم، بیکاری، نابرابری درآمدی و فقر)، بر آسیبهای اجتماعی(طلاق، اعتیاد و سرقت) طی سالهای 1393-1374 تهیه و تنظیم گردیده است. روش تحقیق تحلیل ثانویه آمارهای موجود بوده است، آمارهای مربوط به متغیرهای تحقیق از سازمانهای مختلف بدست آمد. آمارهای جمع آوری شده با محاسبات محقق در دسته بندی آماری، مناطق محروم، کمتر توسعه یافته و توسعه یافته تنظیم شد. واحد تحلیل استانهای ایران هستند و واحد مشاهده تمامی افراد ایرانی که از آنها سرشماری شده است. بررسی روند تغییرات نرخ هر یک از متغیرها و مقایسه مناطق مختلف کشور با نرمافزار(xcel E ) انجام شد. همچنین برای تحلیل تاثیر متغیرهای اقتصادی بر آسیبهای اجتماعی از نرم افزار(Eviews) و الگوهای اقتصادسنجی به مدلسازی روابط مورد بحث در این تحقیق پرداخته شد. با توجه به اینکه دستهبندیهای انجام شده(توسعه یافته، نیمه توسعه یافته و توسعه نیافته) در مقاطع مختلف در بازه زمانی1393-1374جمعآوری شده است. لذا از مدل پانل دیتا به برآورد ضرایب مدل پرداختیم. یافتههای توصیفی نشان میدهند تغییرات نرخ بیکاری، فقر، نابرابری درآمدی و تورم از سال 1393-1374 رو به افزایش بوده و به موازات آن روند تغییرات آسیبهای اجتماعی طلاق، اعتیاد و سرقت در این سالها روندی افزایش را طی کرده است. همچنین استانهای محروم بیشترین آسیب را از عملکرد اقتصادی دولت-های بعد از انقلاب متحمل شدهاند. در دولت نهم و دهم روند افزایش سرقت، اعتیاد و طلاق به نسبت دولت های گذشته شتاب بیشتری به خود گرفته است. یافته های استنباطی ضرایب رگرسیونی که با استفاده داده ها برآورد شد، تمامی متغیرهای مستقل اقتصادی(فقر، بیکاری، نابرابری درآمدی و تورم)، بر آسیبهای اجتماعی (سرقت، اعتیاد و طلاق) اثرگذار است. در این بین بیکاری بیشترین اثر را بر آسیبهای اجتماعی داشته است. متغیرهای بیکاری، تورم، فقر و نابرابری درآمدی بطور کلی بیش از 61% تغییرات اعتیاد، بیش از 70% تغییرات سرقت در مناطق مختلف، بیش از 70% تغییرات طلاق را تبیین میکنند.
|