| چکیده |
مقدمه: اختلال اوتیسم از جمله اختلال‌های عصب - تحولی پیچیده است که با دشواری‌های خفیف تا شدید در تعامل و ارتباط اجتماعی و نیز الگوهای تکراری رفتار، علایق، و فعالیت‌ها همراه می‌باشد. این ناتوانی‌ها با ماهیتی فراگیر در مراحل اولیه‌ی تحول، اشکار شده و زندگی فرد را در طول دوره‌ی حیاتش تحت تاثیر قرار می‌دهند. از آنجایی که مادر بالاترین نقش را در تربیت کودک دارد و بیشتر زمان کودک با مادر سپری می شود، ایجاد یک رابطه‌ی مناسب با کودک می تواند به رشد بیشتر او کمک کند. از آن جهت که در حالت کلی مادران نسبت به سایر اعضای خانواده بیشتر با کودک تعامل دارند. هدف: هدف از انجام پژوهش، تهیه یک برنامه آموزشی- درمانی «رابطه مادر - کودک» برای مادران و بررسی اثربخشی آن بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان طیف اتیسم و بهبود رابطه مادر کودک بود. روش: در این پژوهش، 30 نفر ار مادران دارای فرزند پسر اتیسم (15 نفر آزمایش و 15 نفر در حال انتظار) مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه آزمایش در 4 جلسه آموزشی 4 ساعته شرکت کردند و گروه در حال انتظار هیچ آموزشی دریافت نکردند. اثربخشی این مداخله در دو زمان پیش آزمون و پس آزمون توسط مقیاس گیلیام آزمون شد. یافته‌ها: این مداخله به طور معنی‌داری مشکلات رفتاری کودکان طیف اتیسم را که شامل روابط اجتماعی، مهارتهای ارتباطی و رفتارهای تکراری و وسواس گونه بود را بهبود بخشید. نتیجه‌گیری: برنامه آموزشی «رابطه مادر - کودک» با افزایش آگاهی و ارائه روش‌های عملکرد برخورد صحیح با مشکلات رفتاری کودکان اتیستیک، به کاهش مشکلات رفتاری این کودکان و بهبود رابه مادر کودک منجر می‌شود.
|
