| چکیده |
هدف: در این پژوهش از شاخص‌های توزیع جنسی، توزیع سکونتی، وضعیت سنی، وضعیت ازدواج معلولان، وضعیت تحصیلات و اشتغال معلولان، شدت معلولیت و انواع معلولیت استفاده شده است. هدف دیگر پژوهش، ارتباط بین توسعه یافتگی شهری و پراکنش معلولان و ارتباط بین تراکم معلولان شهر و تراکم جمعیت شهر در منطقه مورد مطالعه با استفاده از روش تراکم کرنل و روش رگرسیون وزنی جغرافیایی یا GWR استفاده شده است. روش تحقیق: در این پژوهش هدف بر آن بود تا با تمرکز بر پراکنش معلولان (در این جا برای نمونه موردی شهر ایذه) نحوه پراکنش و توزیع معلولان تبیین شود. بدین منظور برای بررسی نحوه پراکنش معلولان در سطح محلات شهر ایذه از روش مختلفی هم چون نقشه های نقطه ای، روش تراکم کرنل، نزدیکترین همسایگی، موران جهانی، مرکز متوسط و بیضی انحراف استاندارد و رگرسیون وزن دار جغرافیایی، مورد استفاده قرار گرفت. داده‌های خام مورد بررسی، ابتدا در محیط اکسل به اطلاعات و شاخص‌های قابل سنجش و تحلیل تبدیل شدند.سپس به دسته بندی موضوعات در راستای اهداف پژوهش پرداخته شد. یافته ها و نتیجه گیری: نشان داده شد که شهر ایذه از حیث تعداد برخورداری از افراد معلول محله شماره 12 با 422 نفر(63/14 درصد)، محله شماره 10 با 380 نفر(17/13 درصد) و محله شماره 14 با 283 نفر(81/9 درصد) بیش‌ترین معلول را دارا می باشند. محلات شماره 15 نیز با 4 نفر کم‌ترین معلول را در خود جای داده است. برای تعیین رابطه بین پراکنش افراد معلول و ناتوان با متغیرهای مورد بررسی (تراکم جمعیت، توسعه‌یافتگی) از روش رگرسیون‌وزنی جغرافیا و یا GWR استفاده‌شد. نتایج به دست‌آمده از این روش نشان می‌دهند؛ بین پراکنش معلولان با توسعه‌یافتگی محلات رابطه معناداری وجود دارد. به‌ویژه در محله شماره 12 این رابطه شدید و در محلات شماره 3، 5، 9 و 13 خیلی زیاد است. محلاتی که رابطه دارای معنی‌داری خیلی کم است است، محلات شماره 14، 15و 15 می باشند. بیش‌ترین نوع رابطه معناداری هم مربوط به نوع معناداری متوسط است. این امر نشان دهنده این است که گرچه بین توسعه‌یافتگی و پراکنش معلولان در سطح محلات شهر ایذه رابطه وجود دارد، اما این رابطه از نوع ضعیف است.
|
