| چکیده |
این پژوهش به بررسی و مقایسه سلامت روانی والدین کودکان نابینا ، ناشنوا و عادی 7 تا 12 ساله شهر تهران می پردازد . به همین منظور210 دانش آموز نابینا ، نا شنوا وعادی دختر و پسر، بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسشنامه به هریک از شش گروه داده شد تا توسّط پدر و مادرآنان تکمیل گردد . ابزارجمع آوری اطلاعات ، پرسشنامه90سوالی SCL-90-R بود. دانش آموزان نابینا در مراکز " شهید محبّی" و " دکتر خزائلی "( پسرانه ) و " نرجس"( دخترانه ) به تحصیل مشغول بودند . دانش آموزان ناشنوا در مراکز " باغچه بان شماره 1 " ( پسرانه) و " باغچه بان شماره 2 " و " نیمروز " (دخترانه) تحصیل می کردند ، همچنین دانش آموزان عادی در دبستان " نظام مافی پسرانه " و " نظام مافی دخترانه " مشغول به تحصیل بودند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها،ازتحلیل واریانس چند متغیّری ورگرسیون چند متغیّری (با روش گام به گام) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که : 1- مادران از نظرشکایات جسمانی ، افسردگی ، اضطراب و ترس مرضی در وضیعت نامطلوبتری نسبت به پدران قرار دارند. 2- والدین کودکان ناشنوا در مقایسه با والدین کودکان عادی از حساسیت وترس مرضی بیشتر و سلامت روانی کمتر برخوردارند. 3- والدین پسران نابینا نسبت به والدین پسران عادی از ترس مرضی بیشتری برخوردارند. 4- پایگاه اقتصادی – اجتماعی( بجز ترس مرضی و وسواس) با دیگرزیرمقیاسها و شاخص کل سلامت روانی دارای رابطهٌ منفی معنی دار است. 5- تحصیلات با کلیه زیرمقیاسها و شاخص کل رابطه منفی معنی دار دارد بدین معنی که هر قدر تحصیلات والدین بیشتر یا پایگاه اقتصادی- اجتماعی ایشان بالاتر باشد مشکلات روانی آنان کمتر است. بجز موارد فوق، دیگر سئوالهای پژوهش تفاوت معنی دار نشان نداده اند. بر پایه نتایج بدست آمده از این پژوهش پیشنهاد شد مراکز مشاوره در مدارس ناشنوایان ایجاد شود و به والدین درجهت سازگاری با کودک ناشنوایشان یاری رساند.
|
