چکیده |
رساله حاضر به بررسی دانش سـاخت موضوعی فعل، صفت، اسم، و حرف اضافه در گروهی از ناشنوایان فارسی زبان میپردازد که در ســالهای اولیه کودکی، یعنی دوره بحرانی و حساس فراگیری زبان، از دادههای زبانی محروم بودهاند. در این پژوهش، دانش ساخت موضوعی افراد مورد مطالعه از طریق آزمونهای نوشتاری و تصویری مورد بررسی قرار گرفتهاست. این آزمونها جهت سنجش دانش ساخت موضوعی فعل، صفت، اسم و حرف اضافه توسط پژوهشگر طراحی و برای دو گروه ناشنوا و شنوا (کنترل) اجرا شدند. تعداد شرکتکنندگان گروه ناشنوا 12 نفر (6 دختر و 6 پسر) و برابر با تعداد شرکتکنندگان در گروه شنوا بود. دادهها پس از جمعآوری با استفاده از نرم افزار spss از نظر کمی تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل دادهها در این پژوهش نشان میدهد که ناشنوایان شرکتکننده در این مطالعه در تشخیص ساخت موضوعی فعل دچار اشکال نیستند، اما در استفاده از حروف اضافه، نقش نماها و مسائل صوری زبان با چالش مواجهاند. به این ترتیب، تحلیلها حکایت از این دارند که سطحی که در دوره بحرانی فراگیری زبان دچار بیشترین آسیب میشود، سطح نحوی است و مفاهیمی همانند ظرفیت فعل در معرض آسیب کمتری قرار دارند. با وجود عملکرد بهتر شرکتکنندگان ناشنوا در آزمونهای مربوط به ظرفیت فعل، شواهد نشان میدهند که آزمودنیها در ساخت موضوعی اسم، صفت، و حرف اضافه با مشکل بیشتری روبهرو هستند. بنابراین میتوان گفت که در صورت محرومیت فرد از دادههای زبانی در دوره بحرانی، همه سطوح زبان به یک اندازه آسیب نمیبینند. به بیان دقیقتر بر پایه نتایج این مطالعه، میتوان دریافت که سطح معنایی و به ویژه ساخت موضوعی فعل با گذر ناموفق از دوره بحرانی دست کم آسیب کمتری نسبت به سطح نحو میبیند.
|