| چکیده |
هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی گرایانه خودتنظیمی هیجانی در ارتباط میان ذهن‌آگاهی و خوش‌بینی بین دانشجویان نابینا می‌باشد. به همین منظور تعداد 165 نفر از دانشجویان دانشگاه‌های مشهد به روش نمونه‌گیری تصادفی سرشماری انتخاب و سه پرسشنامه ذهن‌آگاهی، خودتنظیمی هیجانی و خوش‌بینی بین آن‌ها توزیع شد. برای تحلیل داده‌ها از شیوه تحلیل مسیر و مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. برآیندها نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش خوبی برخوردار می‌باشد. یافته‌ها حاکی از آن بود که ذهن‌آگاهی با میانجی‌گری خودتنظیمی هیجانی بر خوش‌بینی، تاثیر غیر مستقیم ، مثبت و معناداری دارد. با توجه به ضرایب مسیر ذهن‌آگاهی به سمت خودتنظیمی هیجانی و خود تنظیمی هیجانی به سمت خوش‌بینی(46/0 ، 41/0 و در کل 19/0) به میزان (0.29) می باشد. همچنین تحلیل‌ها بیانگر آن بود که: خودتنظیمی هیجانی به میزان (41/0) تعیین کننده‌ی معنی‌دار خوش‌بینی، ذهن‌آگاهی به میزان (29/0) تعیین کننده‌ی خوش‌بینی و ذهن‌آگاهی به میزان (46/0) تعیین کننده‌ی خودتنظیمی هیجانی بوده و بر آن موثر است. از آن‌جا که این ارقام از لحاظ آماری تأثیر معنی‌داری را نشان می‌دهند ، می‌توان بیان داشت که فرضیه‌های محقق تأیید شده‌اند.
|
