| چکیده |
امروزه تاثیر حوزه وسیع روان‌شناسی محیط در ارتقاء کیفیت معماری را نمی‌توان نادیده انگاشت. روان‌شناسی محیط، رابطه انسان با محیط کالبدی و تاثیرات این دو بر یکدیگر را مورد بررسی قرار می‌دهد. از طرفی انسان از طریق حواسش با محیط ارتباط برقرار می‌کند، اطلاعات و پیام‌ها را دریافت و منتقل می‌کند. هدف از روان‌شناسی محیط افزایش و ارتقاء فهم ما از ابعاد تجربه‌ی انسان در محیط ساخته‌شده و طبیعی است. افراد فاقد بینایی برای دریافت اطلاعات و انجام دادن کارهای دیگری که چشم انجام می‌دهد، به سایر حواس نیاز دارند. این مقوله برای نابینایان و کم‌بینایان که در حال حاضر حدود 750 هزار نفر از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، دارای اهمیت ویژه‌ای است. غنای‌حسی که منظور چهار حس جابجایی یا حرکت، لامسه، شنوایی و بویایی می‌باشد، به نابینایان در یافتن مسیرها و تشخیص مکان یاری می‌رساند. همچنین غنی بودن مکان از حواس، به یادگیری فرد و آموزش، کمک به سزایی می‌کند. این پرسش مطرح است که راهکارهای افزاینده غنای حسی در محیط آموزشی چیست؟ پاسخ به این پرسش و در راستای آن تلاش برای ایجاد فضایی متکی بر حواس غیر بصری و استفاده بهتر از آن در خلق یک فضای کالبدی معماری ماندگار در خاطره افراد نابینا هدف اصلی پژوهش است که بر اساس روش تحلیلی ـ توصیفی استوار می‌باشد. همچنین طراحی بر اساس راهکارهای تقویت غنای حسی در محیط و ایجاد فضایی راحت، ایمن، جذاب و خوانا برای نابینایان از اهداف پژوهش می‌باشد. در این پژوهش با تکیه بر رویکرد غنای حسی، طراحی پیش‌دبستان به صورت مختلط و دبستان به صورت مجزا انجام گرفته شده‌است. این طرح می‌تواند پاسخگوی نیازهای شهرهای اطراف نیز باشد. بخشی از مدرسه به صورت شبانه‌روزی در نظرگرفته‌شده تا مناطق اطراف و حاشیه‌ای که شرایط رفت‌وآمد روزانه را ندارند، بتوانند در مجموعه اقامت داشته باشند.
|
