| چکیده |
این تحقیق بر روی 90 نفر از یادگیرندگان زبان انگلیسی با معلولیت جسمی حرکتی اما با هوش برابر با بقیه یادگیرندگان انجام شده به منظور اینکه آیا رابطه ای بین خودکارآمدی و اضطراب و صحبت کردن در بین افراد با معلولیت جسمی و حرکتی وجود دارد یا نه. به این منظور که بقیه افراد جامعه با توجه به موقعیت شغلی خود مثل معلمها- تهیه کنندگان مطالب آموزشی- مدیران آموزشی و خانواده ها نسبت به افراد دارای معلولیت شناخت پیدا کنند و هر کدام قدمی در راه کمک و اعتلای آنها و دیده شدن و آموزش آنها بردارند. این افراد از بین موسسات زنجیره ای آموزشی رعد تهران که مخصوص آموزش معلولان جسمی و حرکتی است انتخاب شده و بعد از انجام تست foreign language classroom anxiety scale, self-efficacy scale, opt, و speaking testنتیجه نشان داد که بین self-efficacy و disabled learners' speaking رابطه وجود دارد یعنی هر چقدرself-efficacy بالاتر باشد در صحبت کردن با دقت موثر است.و همچنین رابطه منفی معناداری وجود دارد بین anxiety و disabled learners' speaking. یعنی اینکه هر چقدر anxiety آنها بیشتر باشد speaking آنها ضعیف تر است و بر عکس آن.وجود anxiety یک نیاز است برای هر یادگیری اگر چه وقتی بیش از حد باشد مانع یادگیری می شود. و همچنین محرومیت از اضطراب رابطه بین self-efficacy و speaking accuracy را حذف می کند. چون بر اساس نتیجه به دست آمده از فرضیه سوم نشان داد که رابطه ضعیف و منفی وجود دارد بین self-efficacy and anxiety بعد از کنترل کردن برای تاثیر anxiety.
|
