چکیده |
هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر دوره تیپرینگ 10 روزه بر غلظت کورتیزول بزاقی، نیمرخ وضعیت خلقی و عملکردی، شاخصهای آنتروپومتریکی در وزنهبرداران تیم ملی جانبازان و معلولین اعزامی به بازی های پارالمپیک لندن بود. هفت وزنهبردار جانباز و معلول با میانگین سنی 97/4±92/28 سال، وزن 05/39±55/87 کیلوگرم و قد نشسته 65/5±57/81 سانتی متر داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمونهای عملکرد قدرتی (رکورد پرس سینه)، آنتروپومتریکی (درصد چربی، توده چربی، توده بدون چربی، اندازهگیری دور سینه، دور بازو، دور ساعد، دور مچ، دور گردن، دور کمر)، نیمرخ خلقی POMS و جمعآوری نمونه بزاقی (هورمون کورتیزول) از آزمودنیها در آزمون اول T1 گرفته شد. سپس آزمودنیها به مدت هشت هفته تمرین کردند. بعد از اتمام دوره هشت هفتهای تمرینات، آزمون دوم T2 با شروع دوره تیپرینگ به عمل آمد. در این دوره حجم تمرینی آزمودنیها به میزان 40 درصد کاهش داده شد و بعد از دوره تیپر آزمون سوم T3 به عمل آمد. در کل یافتههای ما نشان داد دوره تیپرینگ بر برخی از شاخصهای آنتروپومتریکی و عملکرد وزنهبرداران جانباز و معلول تأثیر معنیداری عملی دارد (05/0?P). بررسیهای درون گروهی نشان داد، تغییرات رکورد پرس سینه آزمودنیها بین T1و T2 معنیدار نبود. ولی بین T2 و T3 معنی دار بود (05/0?P). در درصد چربی، بین T1 و T2 و همچنین T2 و T3 اختلاف معنیداری وجود داشت (05/0?P). در توده بدون چربی (kg)، بین T1 و T2 و T3 اختلاف معنیدار مشاهده نشد (05/0?P). در وزن و اندازههای دور ساعد، دور مچ، دور گردن، دور کمر، دور بازو، دور سینه بین T1 و T2 وT3 اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0?P). در بررسی وضعیت خلقی بین T1 و T2 و T3 اختلاف معنیدار در عاملهای تنش، خشم، خستگی، سردرگمی، سرزندگی مشاهده نشد (05/0?P). در بررسی سطح کورتیزول بزاقی آزمودنیها بین آزمونهای T1 و T2 و همچنین بین T2 و T3 اختلاف معنیداری مشاهده نشد (05/0?P). یافتهها نشان میدهد در دوره تیپرینگ غلظت کورتیزول بزاقی آزمودنیها به طور غیر معنی داری کاهش می یابد. که این همسوی با بهبود کلی وضعیت خلقی وزنهبرداران میباشد. کاهش غلظت کورتیزولی همراه با کاهش در وضعیت کاتابولیکی بدن میباشد و این یعنی بازیافت بهتر بدن در دوره تیپرینگ، افزایش رکورد پرس سینه را میتوان با بهبود در بازیافت و افزایش توده بدون چربی مرتبط دانست. به نظر میرسد طی دوره تیپرینگ، کاهش در درصد چربی و افزایش توده بدون چربی، افزایش اندازه دور سینه آزمودنیها، همراه با هایپرترفی احتمالی عضلات سینهای باشد که این بر افزایش رکورد وزنهبرداران تأثیرگذار می باشد.
|