| چکیده |
بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی 10 درصد افراد جامعه افراد خاص هستند. آنان با وسایل کمکی همچون ویلچر، عصا، کراچ، واکر، عینک های ذره بینی ، سمعک و یا بدون علایم ظاهری در جامعه زندگی می کنند، به چنین افرادی معلول می گویند . نام دیگرآنان افراد دارای نیازهای ویژه است. جدا از علت معلولیت، از دست دادن تمام یا بخشی از توانایی جسمی یک تجربه فشار آور است و هر نوع فشار می تواند انواع خلق و خوی منفی (نظیر اضطراب و افسردگی) را ایجاد نماید و موجب کاهش انگیزش گردد و در اینصورت فرد دارای معلولیت ممکن است احساس عدم شایستگی نماید. بی تردید فعالیت‌های بدنی مستمر و مناسب معلولین بر میزان برخورداری آنان از سلامتی و کاهش عوارض ثانویه معلولیت تاتیری محسوس دارد. در این پژوهش سعی شده است مجموعه ای مناسب جهت استفاده همزمان معلولین و افراد سالم طراحی گردد زیرا ایجاد فضای مختص معلولین، علاوه بر صرف هزینه های مضاعف، باعث جدا نمودن این افراد از جامعه می شود، در حالی که صرفا با رعایت نکات طراحی مناسب نیازهایشان، امکان حضور این افراد در اماکن عمومی فراهم می شود. لذا در این پژوهش سعی شده است با رویکرد طراحی فراگیر، شرایط حضور این افراد در تمامی اماکن ورزشی فراهم شود. تا معلولین از امکاناتی برخوردار باشند که بتوانند به طور مستقل به این مجموعه های فرهنگی ورزشی ، دسترسی داشته باشند و از امکانات رفاهی همانند افراد غیرمعلول استفاده نمایند. جامعه آماری این پژوهش تمامی جانبازان، کم توانان و معلولان جسمی و حرکتی بالای 6 سال می باشند که با توجه به انواع معلولیت، تقسیم بندی گردیده اند. همچنین کارشناسان و مسئولان سازمان هایی که مرتبط با امر مناسب سازی فضاهای شهری برای معلولان هستند نیز جزو جامعه آماری این تحقیق به شمار می روند. در راستای توضیحات فوق ، اهداف مهمی که در این پروژه دنبال می شوند به قرار زیر است: 1. استفاده ساده و حسی 2.کاربرد عادلانه 3.اطلاعات قابل درک 4.اندازه مساحت لازم برای دسترسی و عملکرد.که همان ویژگی های طراحی فراگیر می باشند. که این ویژگی ها باعث ایجاد: 1.دسترسی اسان 2. ارتباط بصری حداکثر 3.تغییر پذیری حداکثر فضاها 4. ایمنی حداکثر ، در فضاهای ورزشی می شوند.
|
