| چکیده |
معماری، فرایندی است فیزیکی از مجموعه ای از احساسات و ایده هایی برای بهتر زیستن در قالب ساخت و خلق بناهایی برای عملکردهای مختلف در جهت رفع نیازهایی همچون زیست، امنیت، آسایش و نیازهای بی شمار دیگر بشری . شباهتهای ناگزیر در ساخت وسازهای جوامع گوناگون طی هزاره ها و بر حسب نیازهای مشترک، الگوهای نسبتا مشابهی به وجود آورده است و درک و فهم انسان از این فرآیند، وابستگی تام به ابزار درک وی از فضا دارد. بخش کوچکی از جمعیت بشری که دارای ابزارهای متعارف ادراک فضا نیستند، نیازمند فضایی متفاوت از دیگرانند. از این میان، نابینایان فاقد ابزار اصلی درک فضا و معماری می باشند . جهت کاستن از احساس ناخوشایند طرد شدگی نزد نابینایان نمی توان آنها را تنها و جدا از بینایان در یک محدوده معین محصور کرد و همچنین اختصاص یک پروژه بزرگ به درصد بسیار محدودی از افراد یک جامعه، توجیه اقتصادی نیز نخواهد داشت. با پیشرفت های روزافزون علوم و فناوری، شاهد تحولات شگرف در زمینه رفع مشکلات نابینایی هستیم و چه بسا به زودی تأثیرات این روند بتواند عرصه های جدیدی برای طراحی معمارانه فضاهای مختص نابینایان فراهم آورد و با کاهش مشکل نابینایی، امیدواری برای این محرومین از عناصر بصری و زیباشناختی هر روز افزون تر می گردد . آنچه که در این پروژه پیش روست، تلاشی است برای تشخیص درک نابینا از فضا و ارائه الگویی از فضای مناسب با درک آنان. طراحی یک مجموعه فرهنگی، تفریحی و گردشگری برای گذراندن اوقاتی خوش برای همگان، ضمن در اولویت قرار دادن اصول برنامه ریزی فضا برای نابینایان و ایجاد امکانات و تسهیلات ویژه و شرایط مطلوب برای آنان (با اهمیت فوق العاده)، می باید حافظ اصول و مبانی بصری و زیباشناختی خاص یک پروژه معماری معماری منظر باشد. حال ، در اختصاص یک پروژه معماری منظر به قشر نابینا ، باید به این مسایل توجه کرد :? از طرفی در جهت جلوگیری از احساس طرد شدن در ذهن قشر مذکور ، نمی توان نابینایان را تنها و منحصرا جدا از سایر افراد سالم اجتماع در یک محدوده مشخص محصور کرد و همچنین اختصاص یک پروژه بزرگ درانحصار درصد بسیار کمی از افراد یک جامعه، توجیه اقتصادی نیز نخواهد داشت و همچنین با پیشرفت های روز به روز و لحظه به لحظه علم و فناوری جدید، شاهد تحولات شگفتی در زمینه رفع مشکل نابینایی هستیم و چه بسا به زودی در روند طراحی معمارانه بر
|
