| چکیده |
اگر چه تلاش های بسیاری برای آسانتر نمودن تعاملات نابینایان با دنیای اطرافشان شده است, ولیکن تا کنون این تلاش ها همگی با توجه به کارکرد عملی محصولات و با نگاهی کاملا" عملکرد گرایانه صورت گرفته است و متاسفانه از آنجا که تمرکز طراحان و مهندسان بر روی عدم وجود حس باصره در کاربران بوده است, محصولات موجود اصولا" زیبا نیستند. زیبایی دیدنی نیست, بلکه باید آن را حس کرد و ما به واسطه حواس مختلف, که فقط یک ششم آنها بینایی می باشد, اشیاء پیرامون خود را درک می نماییم. درک اشیاء و محیط پیرامون نیز خود به واسطه درک نشانه های موجود صورت می پذیرد. در این پروژه سعی شده است با تمرکز بر روی کابر نابینا, اثبات شود که زیبایی تنها دیدنی نیست, بلکه حس کردنی است و این حس کردن مربوط به حواس دیگری به جز بینایی نیز می شود. به علاوه بنا بر تحقیقات, علیرغم نیاز مبرمی که به رایانه قابل حمل برای این گروه وجود دارد, تا کنون هیچ وسیله ای به این نام که بتواند مستقلا" و بدون نیاز به رایانه های اصلی, عمل نماید, طراحی نشده است. بنابر رویکرد جدیدی که در دنیای طراحی با آن مواجه هستیم, یعنی احساس گرایی و هر چه بیشتر لذت بخش کردن کاربری محصولات و برانگیخته کردن حواس مختلف در کنار حس باصره, در حین استفاده از محصولات سعی شده است تا با کاربرد نشانه شناسی آگاهانه و تعمیم آن به محصولات صنعتی, طراح بتواند با کاربران بالقوه محصولات ارتباط برقرار کند و به همین منظور به بررسی محصولات و چگونگی برقراری ارتباط آنها با کاربران پرداخته و بر پایه نشانه شناسی و احساس گرایی در فرم, عملکرد, رنگ و مواد تلاش شده است که رایانه قابل حملی برای نابینایان طراحی شود که با عنایت بر شرایط خاص فیزیکی و روحی آنان و نیازهای بصری اطرافیان نابینا به منظور برقراری ارتباط, نیازهای عملکردی و احساسی را پاسخگو باشد.
|
