| چکیده |
پژوهش حاضر با هدف تاثیر واقعیت درمانی بر تاب آوری و بهزیستی روانشناختی دانش آموزان ناشنوا دبیرستانی اصفهان انجام شد.جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ناشنوای دبیرستانی اصفهان که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند,می باشد.از تعداد (110نفر)دانش اموز ناشنوا که پرسشنامه به آنها داده شد تعداد96 پرسشنامه عودت داده شد و از این تعداد (30نفر) که نمرات پایین تر از میانگین از پرسشنامه ها به دست آورده بودند,انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این پزوهش پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه تاب آوری کانرو دیویدسون مورد استفاده قرار گردید.آزمودنی های هر دو گروه آزمایش و کنترل بوسیله پیش آزمون و پس آزمون ارزیابی شدند.و داده ها در دو سطح توصیفی(شاخص میانگین و انحراف استاندارد).و در بخش آمار استنباطی(تحلیل کوواریانس)مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد مداخله آموزش مبتنی بر واقعیت درمانی در دو متغیر تاب آوری و بهزیستی روانشناختی منجر به افزایش معنادار عملکرد در گروه های ازمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون گردید.آموزش مبتنی بر رویکرد واقعیت درمانی بر تاب آوری و بهزیستی روانشناختی95و88درصد واریانس تغییرات را تبیین می نمایدو متغیرمستقل در این مرحله بر خرده مقیاس های متغیر تاب آوری (شایستگی و استحکام شخصی,اعتمادبه غرایز شخصی,تحمل عواطف منفی,پذیرش مثبت عواطف ,روابط ایمن و کنترل و تاثیرات معنوی به ترتیب 59-77-84-77و58درصد از تغییرات متغیرهای وابسته را تبیین می نماید..و واقعیت درمانی بر خرده مقیاس های متغیر بهزیستی روانشناختی (پذیرش خود,روابط مثبت با دیگران خودمختاری,تسلط برمحیط,زندگی هدفمند و رشد فردی به ترتیب 75-67-56-22-45و53درصد از متغیرهای وابسته را تبیین می نماید.(p<./.5)
|
