کد pr-18861  
نام محمدرضا  
نام خانوادگی نعمتی‌زاده  
سال تولد 1313  
وضعیت جسمی نابینا ، فقدان حرکتی  
نوع فعالیت علمی-فرهنگی  
زبان فارسی  
تحصیلات زبان و ادبیات انگلیسی  
مهارت شاعر  
اهم فعالیت ها او را می‌توان نخستین شاعر نابینا دانست که به شیوه نیمایی سروده و آثارش منتشر شده است.  
کشور ایران  
استان بوشهر  
توضیحات درگذشت 1367  
متن زندگی نامه او از شاعران به نام ایران در دوره معاصر است. استاد دانشسرای عالی بود. او در همین دانشسرا در رشته زبان و ادبیات انگلیسی درس خواند.
بیشتر شعرهایش به شیوه نیمایی و شعر جدید است. چند مجموعه شعر از او منتشر شده؛ از جمله پس از سکوت (انتشار در تهران، 1334)؛ فصل خاکستری (انتشار در بوشهر، 1367)، کوچ (بی‌جا، بی‌تا).
او را می‌توان نخستین شاعر نابینا دانست که به شیوه نیمایی سروده و آثارش منتشر شده است.

منبع: دانشنامه دانش‌گستر، ج16، ص834.



محمدرضا نعمتی‌زاده (از ویکی‌پدیا)
شاعر بوشهری، ملقب به «نیمای جنوب» (متولد: 1313 بوشهر، درگذشته: 1367).
محمد رضا نعمتی زاده، فرزند نورالله مغازه دار فرش فروشی، دهم اسفند سال 1313 در شهر بوشهر به دنیا آمد و در نوزدهم اسفندماه 1367 در شهر بوشهر نیز چشم از جهان فروبست. از دوران کودکی به شعر و شاعری علاقه مند شد. وی تحصیلات متوسطه را در دبیرستان سعادت بوشهر گذرانید و به دانشسرای مقدماتی رفت و معلم شد. در بخش های چاهکوتاه، جم وریز و بندر دیلم به تدریس پرداخت و در سال 1334 نخستین مجموعه شعر خود را به نام پس از سکوت با تخلص م . ن کاوه منتشر ساخت. در سال 1339 در رشته زبان و ادبیات انگلیسی از دانشسرای عالی تهران لیسانس گرفت. نعمتی زاده در گونه های مختلف شعر مهارت داشت. دو بیتی، غزل، رباعی، چهار پاره و منظومه های بلند در عروض نیمایی و عروض کلاسیک می سرود. از کتابهای او میتوان به فصل خاکستر که به همت همسرش بعد از فوت او منتشر شده اشاره کرد.

فعالیتهای ادبی و اجتماعی
نعمتی زاده اولین شاعر جنوبی است که با شعر نیمایی آشنا شد و به استقبال شعر نیما رفت. وی از شاعران مطرح دهه های 30، 40 و 50 بود و از وی شعرهای بسیاری در مطبوعات ادبی آن زمان به چاپ می رسید. نعمتی زاده در سال 1336 توانست اولین دفتر شعر خود «پس از سکوت» را چاپ و منتشر سازد. وی در کنار فعالیتهای ادبی به فعالیتهای سیاسی نیز می پرداخت بدلیل همین مبارزات سیاسی بارها توسط ساواک بازداشت و زندانی شد. از نعمتی زاده پس از مرگ وی دو مجموعه کوچ و فصل خاکستر به چاپ رسیده است.
منوچهر آتشی دیگر شاعر بوشهری در مورد این شاعر می گوید: «دو تا همزاد بودیم، در واقع مثل یک نفر در دو لباس بودیم. هیچ کس دیگه ای هم غیر از ما دو تا نبود که در بوشهر اساس کار رو خوب شروع کنه.» محسن پزشکیان نیز شعری به نام ای ابرهای عالم برای وی سروده است.

نمونه ای از سروده های وی:
در دل منی و باز دور و بیکرانه ای
دور از منی و با دلم هم آشیانه ای
دل به بیکرانه ها به دیدن تو پر زند
با صدای بالها، میان لب ترانه ای
...
شعر محسن پزشکیان برای محمدرضا نعمتی زاده:
ای ابر های عالم
شرمِ آفتاب را
از نگاه قزگل
بپوشانید
زیرا امسال
لب تمامی سنگاب ها
-آبشخور عشیره-
در انتظار نم نم بارانی
ترکیده ست
و کاسه پسین
از آب روشن آواز کاکلی خالی است
قزگل!
چرا صدایت
کوه را نمی رقصاند؟
قزگل!
مگر کبک های دره بیدمشک
به جستجوی افق های سبز
کوچیدند؟
دیدی؟
آن های و هوی آغاز
مثل تبی گرم
با عرقی سرد
فروکش کرد؟
وسال
کُرّه انداخت
و ابرهای مهاجر
دیگر به پرسش مکرّر لب ها و چشم ها جواب نگفتند؟
اما
تو را چه غم ، قزگل؟
مردان اگر بگریند
شاید
سارای خوبشان را
سیلاب برده باشد
سارا: سیاه گیسو
سارا: سیاه چشم
سارا: بلند بالا
سارا: سپید تن
تو را چه غم، قزگل؟
خورشید وام دار نگاه توست
چشم تو شب چراغ عشیره
چشم تو شب چراغ روشن صحراهاست
چه غم...؟
چه می گویم؟
پستان میش ها
مثل دل قزگل
خشکیده و چلیده ست
و چاتمه از بیکاری
رو در روی افق
خمیازه می کشد
رنگین کمان جاجیم
از هم پاشیده ست
سیاه چادر:
خالی
دهان گشوده چو گوری سرد
و آهوی رونق
از بهشت پیرهن قزگل
که سال پیش پُراز سبزه و پرنده و گل و پولک بود
رمیده ست
ای ابر های عالم
باران را
پیش خشم قزگل
شفاعت کنید
هنوز و هرگز
برای آمدنش دیر نیست
قزگل!
قزگل!
خدای را
آنجا نگاه کن
غولی هزار سر
در تن پوش خیس خاکستر
از کوه سر کشیده
بر دشت
خم شده ست
قزگل!
من رویش تمامی صحرا را
در پیچ و تاب جانش
میبینم
تا زیر سر چه دارد
این ابر
تا زیر سر چه دارد؟

 
تاریخ ثبت در بانک 3 اردیبهشت 1397  
فایل پیوست
تصویر