| کد | pr-11098 |
|---|---|
| نام | رالف |
| نام خانوادگی | براون |
| سال تولد | 1940 |
| وضعیت جسمی | فقدان حرکتی |
| نوع فعالیت | علمی-فرهنگی |
| زبان | انگلیسی |
| تحصیلات | فارغ التحصیل از دانشگاه |
| مهارت | اختراع و طراحی اسکوتر که با باطری کار می‌کرد تغییر ماشین‌های ون با استفاده از بالابر در سال 1999 رالف براون به تولید کننده تخصصی بالابر پلت فرم و صندلی چرخدار تبدیل شد. در سال 2012 رالف براون از سوی باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده به عنوان قهرمان تغییر نام‌گذاری شد. |
| کشور | امریکا |
| توضیحات | براون در سال 2013 از دنیا رفت. |
| متن زندگی نامه |
رالف براون بنیانگذار کارخانه‌های Braun Ability عمر خود را با آتروفی عضلانی گذراند. بیماری‌ای که او را بر روی ویلچر نشاند. رالف در سال 1940 در شهرویناماک ایالت ایندیانا در یک مزرعه ذرت به دنیا آمد. وقتی 6 سالش بود پدر و مادرش فهمیدند که مشکلی وجود دارد و رالف مثل بچه‌های دیگر نیست. مثلاً او نمی‌توانست مثل بقیه بچه‌ها از پله‌ها بالا برود. او را به بیمارستان بردند و پزشکان ابتلا به دیستروفی عضلانی را اعلام کردند. 14 ساله بود که روی صندلی چرخدار نشست. اتفاقی که برایش خیلی دردناک بود. وقتی از دبیرستان برای تحصیل در رشته ریاضی به دانشگاه ایندیانا رفت، حرکت در محوطه دانشگاه مشکلی واقعاً بزرگ تبدیل شد، تا آن جا که او مجبور شد پس از یک سال تحصیلش را رها کند. اما رالف به همین راحتی دست بردار نبود و برای رفتن به دانشگاه یک اسکوتر که با باطری حرکت می‌کرد طراحی کرد. عموهای رالف همه تخصص فنی در زمینه موتورسیکلت و ماشین‌های مسابقه داشتند و رالف همیشه وقتش را پیش آن چهار ماه بعد از طراحی اولیه، رالف اسکوتر مخصوصش را در گاراژ پسر عمویش که محل تعمیر تراکتور بود، ساخت. همه می‌گفتند این وسیله بر اساس اصول علمی کار می‌کند اما رالف معتقد بود کار کردن این وسلیه از روی خوشبختی و سعادتمندی اوست و فکر می‌کرد به دنیا آمده تا به کسانی که توانایی حرکت ندارند کمک کند. رالف دوباره به دانشگاه بازگشت و بعد از آن در یک کارخانه تأمین قطعات خودرو به عنوان تکنسین کنترل کیفیت مشغول به کار شد. رالف با اسکوتر مخصوص خودش سر کار می‌رفت. دیگران او را می‌دیدند و به او می‌گفتند کسی را می‌شناسند که به وسیله‌ای مثل این نیاز دارد. این موضوع باعث شد که او به مدت 8 سال تا سال 1970 و به صورت پاره وقت برای دیگران اسکوتر برقی بسازد. رالف برای رفتن به محل کارش پشت یک کامیون قدیمی پست سوار می‌شد و اسکوترش پشت کامیون قرار می‌گرفت تا اینکه کارخانه به محل دورتری انتقال یافت و رالف سعی کرد وسیله نقلیه ایمن‌تری پیدا کند. در سال 1970 ون‌های جدیدی به بازار آمد که دارای تهویه و قدرت فرمان عالی بود. رالف فکر کرد می‌تواند یکی از این ون‌ها را طوری تغییر دهد تا با استفاده از صندلی چرخ‌دارش رانندگی کند. او بالابری طراحی کرد که امروزه هنوز هم در اتوبوس مدرسه و سایر وسایل نقلیه عمومی از آن استفاده می‌شود. مردمی که این اختراع را می‌شنیدند می‌گفتند کسی را می‌شناسند که یکی از اینها را نیاز دارد. و به این ترتیب رالف در گاراژ پدرش مشغول به کار شد و یک کارمند استخدام کرد و 200 ماشین ون تغییر یافته در ویناماک تولید شد. رالف یک ماه بعد کارمند دیگری استخدام کرد؛ در حالی که همچنان به کار کردن در کارخانه نیز ادامه می‌داد. در این زمان او سه فرزند داشت و نیاز به درآمد بیشتر را احساس می‌کرد. از طرف دیگر تمام درآمدش از ساخت اسکوتر و بالابر صرف مخارج کارگاهش می‌شد. او ساعت 3 بعدازظهر از کارخانه خارج می‌شد و تا پاسی از شب در کارگاهش کار می‌کرد تا اینکه سرانجام در سال 1973 کارخانه را ترک کرد، یک کارگاه اجاره کرد و بر روی کسب و کار خودش متمرکز شد. نه ماه بعد رالف توانست یک کارگاه بخرد. چند سال بعد کارگاه در اثر حادثه آتش سوزی به شدت تخریب شد و رالف مجبور شد همه چیز را از اول شروع کند. بعد از آتش سوزی رالف ساخت اسکوتر برقی را رها کرد و تمرکز خودش را بر روی بالابر و ون‌های تغییر یافته گذاشت. او بیش از 50 هزار مایل در هر سال رانندگی می‌کرد و به هرجا که ممکن بود شخصی به کالاهای او نیاز داشته باشد، سر می‌زد. در سال 1999 رالف براون به تولید کننده تخصصی بالابر پلت فرم و صندلی چرخدار تبدیل شد. امروزه شرکت Braun Ability بیش از 200 نمایندگی در سراسر ایالات متحده برای نصب بالابر و فروش ون‌های ویژه دارد. او در سال 2008 حدود 200 میلیون دلار درآمد داشت. دفتر مرکزی شرکت او هنوز هم در ویناماک زادگاهش مستقر است و بیش از 700 کارمند برای او کار می‌کنند و محصولاتش در سراسر جهان به فروش می‌رسد. رالف می‌گوید هنگامی که برای رشد کسب و کارم تلاش می‌کردم. دو مانع بر سر راهم وجود داشت. جوانی و معلولیت. ولی من هرگز متوقف نشدم و به آنها اجازه ندادم تا جلوی پیشرفت من را بگیرند. در سال 2012 رالف براون از سوی باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده به عنوان قهرمان تغییر نام‌گذاری شد. براون در سال 2013 از دنیا رفت. *** مخترع ویلچر و بعضی از دیگر وسایل رالف براون Ralef Braun در 1940 در شهر ویناماکِ ایالت ایندیانا در یک مزرعه ذرت به دنیا آمد. وقتی 6 ساله بود پدر و مادر او فهمیدند که در بدن او مشکلی وجود دارد مثلاً او نمی‌توانست مثل بقیه بچه‌ها از پله بالا برود. او را به بیمارستان بردند. پزشکان اعلام کردند: او به دیستروفی عضلانی مبتلا است. این بیماری پیشرفت کرده و رالف 14 ساله بود که روی صندلی چرخدار نشست. اتفاقی که برایش خیلی دردناک بود. اما او تسلیم این بیماری نشد و به تحصیلاتش ادامه داد. دیستروفی عضلانی: این بیماری در پزشکی به نام muscular dystrophy شناخته می‌شود. ترجمه فارسی آن «اختلالات ماهیچه‌ای» است؛ که بر اثر عوامل ارثی یا حادثه‌ای به وجود می‌آید. در این بیماری ماهیچه‌ها عملکرد و انقباض و انبساط خود را از دست می‌دهند و کوچک می‌شوند و به جای بافت‌های ماهیچه‌ای، چربی جایگزین می‌گردد. کسانی که مبتلا به این بیماری می‌شوند زود می‌میرند و به ندرت سن آنها زیاد می‌شود آن هم با توان‌بخشی و ورزش و اقدامات درمانی. این بیماری در پسرها یک به سه هزار است و درمان ناپذیر است. مهم‌ترین ویژگی آن این است که مانع تحرک و حرکت کردن است. از این‌رو رالف به فکر رفت که وسیله‌ای بسازد که افراد دارای دیستروفی و حرکتی با آن جابجا شوند و حرکت نمایند و در امور اجتماعی و برای اشتغال خودشان حضور و مشارکت اجتماعی داشته باشند. تولید اسکوتر: رالف به رغم همه مشکلات و سختی‌ها، تحصیلاتش را ادامه داد. دوره متوسطه را پشت سر گذاشت. و در دانشگاه رشته ریاضیات پذیرش شد. اما جابجایی و تردد در محوطه دانشگاه برایش بسیار دشوار بود. از این‌رو به فکر افتاد وسیله‌ای بسازد تا به راحتی بتواند در دانشگاه، تحصیل کند. او به کمک عموهایش اسکوتری را طراحی کرد. عموهایش در عرصه ساخت و تولید موتورسیکلت و ماشین مسابقه فعال بودند؛ رالف هم تجارب بسیاری از آنان فرا گرفته بود. بالاخره رالف اسکوتری را در کارگاه پسر عمویش که ویژه تعمیر تراکتور بود، ساخت. اسکوتر Scooter در اصل نام نوعی اردکی است. چون افراد دارای دیستروفی مثل اردک حرکت می‌کنند از این‌رو نام وسیله نقلیه آنها هم به این نام مشهور شد. رالف معتقد بود کار کردن این وسیله از روی خوشبختی و سعادتمندی اوست و فکر می‌کرد به دنیا آمده تا به کسانی که توانایی حرکت ندارند کمک کند رالف با اسکوتر به دانشگاه می‌رفت. و پس از اتمام تحصیل، در یک کارخانه تأمین قطعات خودرو به عنوان تکنسین کنترل کیفیت مشغول به کار شد. رالف با اسکوتر مخصوص خودش سر کار می‌رفت. دیگران او را می‌دیدند. از او درخواست اسکوتر داشتند. این موضوع باعث شد که او به مدت 8 سال تا سال 1970 و به صورت پاره وقت برای دیگران اسکوتر برقی بسازد. رالف برای رفتن به محل کارش، اسکوتر را با کامیون می‌برد. تا اینکه کارخانه به محل دورتری انتقال یافت و رالف سعی کرد وسیله نقلیه ایمن‌تری پیدا کند. یا تولید کند. ساخت ون و بالابر: در سال 1970 ون‌های جدیدی با امکانات بهتر به بازار آمد. رالف فکر کرد می‌تواند یکی از این ون‌ها را طوری تغییر دهد تا با استفاده از صندلی چرخ‌دارش رانندگی کند. او بالابری طراحی کرد که امروزه هنوز هم در اتوبوس مدرسه و سایر وسایل نقلیه عمومی از آن استفاده می‌شود. به این ترتیب رالف در گاراژ پدرش مشغول به کار شد و یک کارمند استخدام کرد و 200 ماشین ون تغییر یافته در ویناماک تولید شد. رالف یک ماه بعد کارمند دیگری استخدام کرد؛ در حالی که همچنان به کار کردن در کارخانه نیز ادامه می‌داد. در این زمان او سه فرزند داشت و نیاز به درآمد بیشتر را احساس می‌کرد. از طرف دیگر تمام درآمدش از ساخت اسکوتر و بالابر صرف مخارج کارگاهش می‌شد. او ساعت 3 بعدازظهر از کارخانه خارج می‌شد و تا پاسی از شب در کارگاهش کار می‌کرد تا اینکه سرانجام در سال 1973 کارخانه را ترک کرد، یک کارگاه اجاره کرد و بر روی کسب و کار خودش متمرکز شد. نه ماه بعد رالف توانست یک کارگاه بخرد. چند سال بعد کارگاه در اثر حادثه آتش‌سوزی به شدت تخریب شد و رالف مجبور شد همه چیز را از اول شروع کند. بعد از آتش‌سوزی رالف ساخت اسکوتر برقی را رها کرد و تمرکز خودش را بر روی بالابر و ون‌های تغییر یافته گذاشت. ساخت ویلچر: برای رسیدن به تجارب جدید و یافتن وسیله‌ای بهتر او بیش از 50 هزار مایل در هر سال رانندگی می‌کرد و به هر جا که ممکن بود شخصی به کالاهای او نیاز داشته باشد سر می‌زد. در سال 1999 رالف براون به تولیدکننده تخصصی بالابر پلت فرم و ویلچر یا صندلی چرخدار تبدیل شد. امروزه شرکت او بیش از 200 نمایندگی در سراسر ایالات متحده برای نصب بالابر و فروش ون‌های ویژه دارد او در سال 2008 حدود 200 میلیون دلار درآمد داشت. دفتر مرکزی شرکت او هنوز هم در ویناماک، شهر زادگاهش مستقر است و بیش از 700 کارمند برای او کار می‌کنند و محصولاتش در سراسر جهان به فروش می‌رسد. رالف می‌گوید هنگامی که برای رشد کسب و کارم تلاش می‌کردم، دو مانع بر سر راهم وجود داشت. جوانی و معلولیت. ولی هرگز متوقف نشدم و به آنها اجازه ندادم تا جلوی پیشرفت من را بگیرند. در سال 2012 رالف براون از سوی باراک اوباما رئیس جمهور، ایالات متحده به عنوان «قهرمان تغییر» معرفی شد. بالاخره براون در سال 2013 از دنیا رفت. منابع ـ دانشنامه دانش‌گستر، ج8، ص351؛ ج2، ص461 ـ «رالف براون بنیانگذار کارخانه‌های براون»، مجله توان‌یاب، شماره 68 ـ «رالف براون»، ترجمه فهیمه عباسی، پیک توانا، ص38 ********************************************************************************** رالف بروین بنیانگذار و مدیرعامل یکی از تولیدکنندگان پیشرو در ویلچرهای برقی قابل دسترسی است که توسط باراک اوباما «قهرمان تغییر» نام گرفته است. رالف بروین مردی بود که در رشد و رونق آزادی حرکت برای معلولین نقش بسزایی داشت. او سال 1940 در ایندیانای آمریکا متولد شد وقتی 6 ساله بود، دکترها تشخیص دادند او دیستروفی عضلانی دارد و به همین دلیل از سن 14 سالگی مجبور شد از ویلچر استفاده کند. زندگی او با رفتن به روی ویلچر وارد فاز جدیدی شد. در سن 15 سالگی با کمک پدرش یک واگن موتوردار برای دور زدن ساخت. 5 سال بعد او با این نگرش یک اسکوتر برقی با استفاده از وسایل مزرعه پسر عمویش ساخت که نامش را سه چرخه نهاد. او سوار سه چرخه می‌شد و در کارخانه‌ای نزدیک به عنوان مدیر کنترل کیفیت سرکار می‌رفت تا اینکه این کارخانه به چند مایل دورتر نقل مکان کرد. او یک جیپ قدیمی را برداشت و مجهز به کنترل دستی و هیدرولیکی و آسانسوری کرد که بدون نیاز قادر بود سه چرخه را به داخل و خارج از ماشین منتقل کند. او در سال 1996 اولین ون قابل دسترسی به ویلچر با کمک کنترل دستی را ساخت و در سال 91 یک مینی ون برای دسترسی آسان معلولین با همین روش در شرکت خود به نام توانایی بروین تولید کرد. نگرش و دیدگاه او به میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا تحرک بخشید. با وجود اینکه این مرد با انگیزه در سال 2013 فوت کرد اما میراثی فراموش ناشدنی در دنیا باقی گذاشت. منبع: آوای رسا شماره 91، فروردین 1397 |
| تاریخ ثبت در بانک | 6 آبان 1395 |