| کد | sr-9371 |
|---|---|
| عنوان اول | موفقیت و تجربه کارنمای فرهنگی سید محسن حسینی طاها |
| نوع | کاغذی ، الکترونیک |
| مقاله نشریه | توان نامه |
| شماره پیاپی | 2-3 |
| سال | 1392شمسی |
| ماه | آبان-بهمن |
| شماره صفحه (از) | 68 |
| شماره صفحه (تا) | 70 |
| متن |
سید محسن حسینی طاها در بهار1360 که چند ماهی ازشروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران می گذشت، در تهران به دنیا آمد. کمبودهای پزشکی و درمانی دوران جنگ، علاوه بر آنکه در روند تولدش اخلال ایجاد کرد، سبب گردید تا بیماری مخفی او در سالهای اولیه زندگی تشخیص داده نشود؛ بر این اساس، برای درمان آن نیز تلاش نشد. معلولیت او فلج مغزی، اختلال آسیب‌رسان به سلولهای حرکتی مغز بود از اینرو فرماندهی اندام حرکتی بدن با مشکل روبرو ساخت. او و خانواده اش در همان سالهای نخست، این واقعیت را پذیرفتند که با معلولیتی مواجه‌اند که زندگی را برای فرد معلول و اطرافیانش با دشواریهایی همراه ساخته و تنها راه غلبه بر این دشواریها صبر، شکیبایی و اراده روزافزون است؛ زیرا در جوامع توسعه نیافته، برخلاف کشورهای پیشرفته، معلولیت، مسأله‌ای نیست که در سایه تعامل خانواده، جامعه و حکومت حل شود؛ بلکه معلولیت در این گونه جوامع گویی مشکلی ویژه برای فرد و خانواده اش است. مشکلی که نه کسی در وقوع آن دخالت داشته و نه کسی متعهد و مسئول است که به فردِ دارای معلولیت و خانواده اش در حل مشکلات ناشی از آن یاری رساند. در این میان آنچه مشقات و رنجهای خانواده فرد معلول و نیز خود او را دو چندان می کند، عدم پذیرش وضعیت موجود و تلاش برای از میان برداشتن تمام موانع و مشکلات، بر سر راه رسیدن به حقوق طبیعی و انسانی است که فرد معلول به دلیل کمبودهای موجود در جامعه از آن محروم است. به همین دلیل هرچه قلمرو حقوق انسانی و طبیعی برای معلولین وسیع تر شود، معلولین و خانواده‌هایشان، مصائب و دشواریهای بیشتری را باید تحمل کنند. زیرا از یک سو قوانین، صرفاً نوشته‌هایی روی کاغذ هستند که برای اجرای آنها باید شرایط آماده شود و موانع مرتفع گردد. از سوی دیگر وقتی مصوبات حقوقی زیادتر گردد، انتظارات اجتماعی هم گسترش می‌یابد. |
| تاریخ ثبت در بانک | 21 تیر 1395 |
| فایل پیوست |
 |