| متن |
کودکان دچار معلولیتهای چندگانه، از جمله فلج مغزی (CP)، اغلب در نوجوانی و اوایل بزرگسالی تواناییهای عملکردی خود را از دست میدهند یا پسرفت می‌کنند. هدف این پژوهش بررسی تغییرات عملکردی و روانی – اجتماعی در کودکان، نوجوانان وجوانان CP بود. یک نمودار مرور اطلاعات باز نگرانه و یک مصاحبهی تلفنی آینده نگر روی 30 بیمار (با دامنهی سنی 29-11 سال و میانگین سنی 8/16 سال با انحراف استاندارد 9/4 ) اجرا شد. 73 درصد این بیماران (22=n) پسر و 83 درصد آنها (25=n) به فلج اسپاستیسیک مبتلا بودند. بر اساس آزمون "مک نمار" نقص عملکرد معنی‌دار بود . این 4 عملکرد عبارت بودند از سینه‌خیز رفتن (03/0=P)، ایستادن مستقل (05/0=P)، راه رفتن با یا بدون وسایل کمکی (014/0=P) و غذا خوردن با دهان (01/0=P). نقص عملکرد ایستادن ، با نقص عملکرد راه رفتن همبستگی معنی‌داری داشت (02/0=P). 63 درصد بیماران (19=n) اضطراب داشتند و 10درصد آنها (3=n) گزارش کردند افسردگی دارند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد ابزار ارزیابی سالیانهی معتبری برای اندازه‌گیری تغییرات عملکردی و عاطفی در کودکان CP باید جایگزین تکیه بر حافظهی والدین شود. این داده‌ها همچنین ممکن است به بازبینی استانداردهای ملی درمان فیزیکی فعلی منجر شود.
|
