| توضیحات |
مولانا جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی (604- 672ق)، فرهنگی خلق کرده که برای معلولان هر دوره به ویژه افراد دارای معلولیت در این عصر، نسخه شفابخش و زداینده آلام و سازنده است. متأسفانه کمتر به این بُعد مولانا و کتاب‌هایش به ویژه مثنوی معنوی پرداخته شده است. زیرا اصلی‌ترین عناصر در اندیشه مولانا، جبرگریزی، مختار بودن، موثر بودن در سرنوشت خود، امید به آینده، تلاش برای وصل به معنویت و اخلاقیات نیک، قناعت و دوری از آز و حرص و طمع به عنوان عامل مهم در ساختن زندگی مطلوب، اتکا نداشتن به دیگران و روی پای خود ایستادن، توکل به عنایات الهی و بهر‌ه‌مندی از امدادهای خداوند، ضرورت رهایی از جهل و غفلت، لزوم افزایش شور و اشتیاق و دوری از کسلی و تنبلی است و همه این‌ها برای معلولان سودمند و سازنده است.
|
