| متن |
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه خودپنداره و مولفه های آن (خودپنداره تحصیلی، اجتماعی، ورزشی و ارزشی) در دانش‌آموزان نابینا و بینا با توجه به جنسیت آنان بود. به عبارت دیگر، پژوهش حاضر به دنبال پاسخگویی به این سوال بود که: «آیا میان دانش آموزان نابینا و بینا به لحاظ خودپنداره کلی و مولفه‌های آن، با توجه به متغیر جنسیت تفاوت وجود دارد؟» اطلاعات لازم جهت پاسخگویی به سوال فوق، با استفاده از پرسشنامه خودپنداره منداگلیو و پی ریت (1995)، از نمونه‌ای به حجم 40` نفر، متشکل از 20 دانش آموز نابینا (10 دختر و 10 پسر) و 20 دانش آموز بینا (10 دختر و 10 پسر) جمع آوری شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس دو عاملی (2×2) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که در خودپنداره کلی و مولفه های آن، میان دانش‌آموزان نابینا و بینا تفاوت معنی‌داری وجود ندارد، هر چند که میانگین نمرات کودکان بینا در خودپنداره کلی و مولفه‌های آن از کودکان نابینا بالاتر بود. به لحاظ عامل جنسیت نیز، علی‌رغم اینکه میانگین نمرات خودپنداره کلی، تحصیلی، و ارزشی دختران بیشتر از پسران بود ولی هیچ یک از این تفاوت‌ها به لحاظ آماری معنی دار نبود. همچنین در خود پنداره ورزشی، گرچه میانگین پسران بیش تر از دختران بود اما این تفاوت معنادار نبود. و تنها در بعد خودپنداره اجتماعی، دختران دارای خودپنداره اجتماعی بالاتر (64/13 = X ) و معنی دار (05/0 P< و 17/4 = F) نسبت به پسران بودند. علاوه بر این تأثیر تعاملی جنسیت و نوع آزمودنی (نابینا و بینا)، بر خودپنداره کلی و مولفه‌های آن معنی‌دار نبود.
|
