کد | sr-49103 |
---|---|
عنوان اول | اثربخشی آموزش مثبت نگر گروهی بر شادکامی زناشویی، تاب آوری و رضایت از زندگی در والدین کودکان با نیازهای خاص |
نویسنده | شهلا کربلایی صالح |
نویسنده | زهرا دشت بزرگی |
نوع | کاغذی |
مقاله نشریه | نشریه روان پرستاری |
شماره پیاپی | 37 |
سال | 1399شمسی |
ماه | فروردین و اردیبهشت |
شماره صفحه (از) | 60 |
شماره صفحه (تا) | 71 |
زبان | فارسی |
توضیحات |
مقدمه والدین کودکان با نیازهای خاص به دلیل مشکلات مربوط به فرزند خود با مشکلات عدیده ای از جمله کاهش شادکامی زناشویی، تاب آوری و رضایت از زندگی مواجه هستند و یکی از روش های درمانی اثربخش، آموزش مثبت نگر گروهی است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مثبت نگر گروهی بر شادکامی زناشویی، تاب آوری و رضایت از زندگی در والدین کودکان با نیازهای خاص انجام شد. روش کار روش این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش والدین کودکان با نیازهای خاص شهر اهواز در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از میان آنها والدین 30 دانش آموز با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی در در گروه مساوی جایگزین شدند (هر گروه 15 زوج). گروه آزمایش 14 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مثبت نگر گروهی بر اساس پکیج سلیگمن و همکاران (2006) دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های شادکامی زناشویی (آزرین و همکاران، 1973)، تاب آوری (کونور و دیویدسون، 2003) و رضایت از زندگی (داینر و همکاران، 1985) بودند. داده ها با آزمون های خی دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چند متغیری در نرم افزار SPSS-24 تحلیل شدند. یافته ها یافته ها نشان داد که در مرحله پیش آزمون بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر شادکامی زناشویی، تاب آوری و رضایت از زندگی تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 P). به عبارت دیگر، آموزش مثبت نگر گروهی باعث افزایش شادکامی زناشویی (574/1069=F)، تاب آوری (722/281=f) و رضایت از زندگی (315/414=F) در والدین کودکان با نیازهای خاص شد (001/0>P). |
تاریخ ثبت در بانک | 27 خرداد 1401 |