| کد | sr-3509 |
|---|---|
| عنوان اول | مقایسه خودپنداره بدنی دختران نابینای ورزشکار و غیرورزشکار |
| نویسنده | مریم لطفی |
| نویسنده | جعفر محمدی |
| نویسنده | مهدی سهرابی |
| نویسنده | فضل اله باقرزاده |
| نوع | کاغذی ، الکترونیک |
| مقاله نشریه | دانش و پژوهش در روان شناسی کاربردی |
| شماره پیاپی | 54 |
| سال | 1392شمسی |
| ماه | زمستان |
| شماره صفحه (از) | 45 |
| شماره صفحه (تا) | 53 |
| زبان | فارسی |
| موضوعات | خودپنداره بدنی ، دختران نابینای ورزشکار ، دختران نابینای غیرورزشکار ، فعالیت بدنی |
| توضیحات |
چکیده: هدف این پژوهش مقایسه خودپنداره بدنی دختران نابینای ورزشکار و غیرورزشکار بود. روش پژوهش علی مقایسه ای و جامعه آماری همه نابینایان ورزشکار و غیرورزشکار مراجعه کننده به انجمن نابینایان شهر تهران در سال 1390 بود. از تمامی ورزشکاران نابینا 45 نفر پرسشنامه را تکمیل کردند و 63 نفر نابینای غیرورزشکار به روش تصادفی با میانگین سنی 20±6.54 انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه خودتوصیفی بدنی (مارش و همکاران، 1994) بود. نتایج تحلیل داده ها با نرم افزارSPSS18 و آزمون تحلیل واریانس نشان داد که بین دختران ورزشکار و غیرورزشکار نابینا در خرده آزمون های هماهنگی (P<0.07)، سلامتی (P<0.028)، فعالیت بدنی (P<0.001)، قدرت (P<0.014)، استقامت (P<0.022)، شایستگی ورزشی (P<0.001) و خودپنداره عمومی (P<0.001) تفاوت های معنی داری وجود دارد. در تمامی مولفه ها بجز مولفه چربی و سلامت که به صورت معکوس نمره گذاری شده است، میانگین گروه ورزشکار بیشتر بود. با توجه به نتایج می توان نتیجه گیری کرد که ورزش و فعالیت بدنی می تواند در بالا بردن خودپنداره بدنی نابینایان جامعه نقش داشته باشد. کلید واژه: خودپنداره بدنی، دختران نابینای ورزشکار، دختران نابینای غیرورزشکار، فعالیت بدنی |
| تاریخ ثبت در بانک | 17 اردیبهشت 1395 |
| فایل پیوست |
 |