| کد | sr-25931 |
|---|---|
| عنوان اول | مقایسه اثر بخشی دو روش تحلیل رفتار کاربردی و درمانی- آموزشی بر روی کودکان مبتلا به اوتیسم |
| نویسنده | حسین قمری کیوی |
| نویسنده | فرحناز کیان ارثی |
| نویسنده | رضا نسودی |
| نویسنده | عبدالصمد آق |
| نویسنده | سعید مهرآبادی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | فصلنامه توانبخشی |
| شماره پیاپی | 47 |
| سال | 1391شمسی |
| ماه | تابستان |
| زبان | فارسی |
| متن |
هدف این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی دو روش تحلیل رفتار کاربردی و درمانی آموزشی بر روی کودکان مبتلا به اوتیسم انجام گرفت. روش بررسی در این مطالعه آزمایشی، آزمودنی های پژوهش 29 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و در گروه های آزمایشی و گواه جایگزین شدند. طرح این پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. برای غربال کردن کودکان مبتلا به اوتیسم از کودکان غیر اوتیستیک، چک لیست بازبینی اصلاح شده M-CHAT)) مورد استفاده قرار گرفت. همچنین برای بررسی علائم کودکان مبتلا به اوتیسم از مقیاس درجه بندی اتیسم گیلیام (GARS) استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون آماری کوواریانس تحلیل گردید. یافته ها نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین شاخص های مشکلات رفتاری گروه های آزمایشی روش تحلیل رفتار کاربردی و روش درمانی- آموزشی در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری کاهش پیدا کرده است (01/0>P). همچنین در مقایسه دو روش درمانی تحلیل رفتار کاربردی و درمانی-آموزشی کاهش میانگین نمرات در شاخص مشکلات ارتباطی به نفع درمان تحلیل رفتار کاربردی و معنادار می باشد (05/0p<) نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش، هر دو روش درمانی تحلیل رفتار کاربردی و درمانی- آموزشی در کاهش نشانه های مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم، موثر بوده اند. با این وجود، درمان به شیوه تحلیل رفتار کاربردی، به دلیل اثربخشی بیشتر، درمان پیشنهادی این پژوهش می باشد. کلیدواژگان: تحلیل رفتار کاربردی، روش درمانی، آموزشی، اوتیسم |
| تاریخ ثبت در بانک | 7 اسفند 1398 |