کد sr-25189  
عنوان اول اثر بخشی بازی درمانی بر سازگاری اجتماعی و مهارت های ارتباطی کودکان ناشنوا  
نویسنده صاحبه بریمانی  
نویسنده جوانشیر اسدی  
نویسنده افسانه خواجوند  
مقاله نشریه فصلنامه توانبخشی  
شماره پیاپی 76  
سال 1397شمسی  
ماه پاییز  
شماره صفحه (از) 250  
شماره صفحه (تا) 260  
زبان فارسی  
متن هدف
ناشنوایی اختلالی است که با پیامدهای منفی فردی و بین فردی بسیاری همراه است. بنابراین باید با شناسایی و به کارگیری برنامه ها و راهبردهای موثر در راستای کاهش مشکلات این گروه [E1] از افراد گامی برداشته شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر بخشی بازی درمانی بر سازگاری اجتماعی و مهارت های ارتباطی کودکان ناشنوا است.
روش بررسی
این بررسی از نوع نیمه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ناشنوای دوره ابتدایی شهرستان ساری در سال تحصیلی 96-1395 بوده است که بنابر آمار، این تعداد برابر40 دانش آموز بود. در این مطالعه کل جامعه انتخابی در تحقیق شرکت داده شدند و از این گروه نمونه 40 نفری، به طور تصادفی 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر در گروه کنترل گمارده شدند. اعضای گروه آزمایش در طول12 جلسه هفتگی مورد بازی درمانی قرار گرفتند. از مقیاس درجه بندی مهارت های اجتماعی [1] (تراسکات، 1989) آزمون مهارتهای ارتباطی [E2] (کویین دام، 2004) برای جمع آوری داده ها استفاده شد.
یافته ها
نتایج امار توصیفی و نمرات هر یک از مهارتهای ارتباطی و سازگاری اجتماعی کودکان ناشنوای شرکت کننده در این مطالعه گویای بهبود وضعیت شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به شرکت کنندگان گروه کنترل بود (05/0P<=). همچنین نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که که بازی درمانی موجب بهبود معنادار [E3] میانگین نمرات مهارت های ارتباطی و سازگاری اجتماعی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردیده است (05/0P<=).
نتیجه گیری
بر پایه یافته های این پژوهش، بازی درمانی روشی موثر در بهبود وضعیت ارتباطی و اجتماعی کودکان ناشنوا است. بنابراین در زمینه کار با کودکان ناشنوا و کم شنوا، متخصصان و کارشناسان حوزه سلامت میتوانند با توجه به مشکل جسمی این گروه [E4] از افراد و محدودیت های آنها، از بازی درمانی به عنوان روشی موثر در بهبود وضعیت ارتباطی و اجتماعی کودکان ناشنوا استفاده کنند.
کلیدواژگان: ناشنوا، بازی درمانی، مهارت ارتباطی، سازگاری اجتماعی  
تاریخ ثبت در بانک 20 دی 1398