| متن |
این مقاله به بررسی مواد مرتبط با معلولیت ذهنی در کنوانسیون بین‌المللی معلولان و قانون جامع معلولان در ایران پرداخته است. نویسنده تلاش کرده ضمن استخراج مواد مرتبط با این قشر از این اسناد، راهکارهایی در راستای رفع مشکلات این گروه از معلولین بیان کرده و نیز نظام حقوقی کارگشا و مطلوب برای این قشر تدوین کند. ایشان معتقد است متأسفانه در ایران وضعیت معلولین ذهنی از هر نظر بدتر است. زیرا تحقیقات راهبردی و راهگشا در این زمینه هنوز ارائه نشده است. و هنوز بر اساس قوانین سابق، معلولان ذهنی را محجور و عقب‌مانده و نیازمند به ولی و قیم می‌دانند. تنظیم نظام حقوقی ویژه برای این گروه و نیز فرهنگ‌سازی جامعه نسبت به این گروه از ضروریات رفع مشکلات این قشر بیان شده است.
|
