| توضیحات |
این پژوهش با هدف تبیین راهکارهای پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی به بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های زندگی بر ویژگی های شخصیتی نوجوانان دارای آسیب‌های اجتماعی پرداخته است. بدین منظور از نمونه های در دسترس (مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهر شیراز) والدین 40 تن از نوجوانان و جوانان گروه سنی 15 تا 19 سال که دست کم دارای سابقه 2 بار اقدام به خودکشی یا شش ماه وابستگی به مواد مخدر و یا حداقل تجربه 2 بار فرار از منزل را داشته اند٬ انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده٬ مقیاس خودکشی بک٬ تست خود پنداره بک و پرسشنامه محقق ساخته سنجش فکر فرار و اعتیاد با اعتبار محاسبه شده (%71) از روش دو نیمه کردن و روایی محتوایی می باشد که در مورد نوجوانان اجرا شد. طرح پژوهشی پیش آزمون – پس آزمون با یک گروه کنترل است. پس از اجرای پیش آزمون٬ والدین و نوجوانان آنان در گروههای آزمایش و کنترل به گونه تصادفی قرار گرفتند و آموزش مهارت های زندگی مشتمل بر مهارت رویارویی٬ حل مساله و تصمیم گیری، مهارت ارتباطی و خودآگاهی به مدت 4 ماه به صورت 1 جلسه 90 دقیقه ای در هفته برای والدین و نوجوانان گروه آزمایش اجرا شد و در گروه کنترل تنها نوجوانان مورد آموزش قرار گرفتند و پس از اتمام آموزش٬ نوجوانان بار دیگر با ابزارهای پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مورد نظر باعث کاهش افکار خودکشی گرایانه در نوجوانان دارای سابقه خودکشی می شود، اما در کاهش افکار فرار در نوجوانان دارای تجربه فرار موثر نمی باشد و همچنین آموزش مهارت های مورد نظر بر کاهش خود پنداره منفی در سه گروه نوجوان مورد نظر موثر بود .
|
