| کد | sr-24029 |
|---|---|
| عنوان اول | فرشته تنهایی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | همسایه |
| سال | 1397شمسی |
| ماه | آذر |
| شماره صفحه (از) | 4 |
| شماره صفحه (تا) | 5 |
| زبان | فارسی |
| توضیحات |
دو ساله بودم که بر اثر فلج اطفال معلولیت پیدا کرد، اکنون از ویلچر استفاده می‌کند، در زمان تصدی قاسم تقی‌زاده خامسی به عنوان شهردار مشهد در سال گذشته، به این سمت منصوب شد و در این جایگاه کوشیده تا راه‌های جدیدی را برای حل مشکلات معلولان دنبال کند. وی اکنون دانشجوی مقطع دکترا در رشته روانشناسی است و به حرفه مشاوره نیز مشغول است. با وجود مشغله‌های گوناگون، امیدواری روحیه خوب و انرژی مثبت را می‌توان از لحن او هنگام صحبت حس کرد. همزمان با روز جهانی معلولان گفت‌وگویی با وی داشتیم تا چند و چون شرایط زندگی برای این دسته از شهروندان در مشهد را از نگاه وی جویا شویم که بخشی از آن در ادامه می‌آید. از نگاه شما مشهد تا چه حد برای زندگی افراد معلول شهر مناسبی است؟ آیا شرایط مطلوبی در این زمینه دارد؟ در مشهد هم مانند سایر شهرهای کشور، موانع معماری گریبان‌گیر معلولان، سالمندان و سایر افراد دارای محدودیت است و مشکلاتی از این نظر وجود دارد. اما شهر ما در مقایسه با سایر شهرها وضعیت بسیار بهتری دارد؛ به نحوی که طبق ارزیابی‌های سازمان بهزیستی و ستاد مناسب‌سازی کشور در سال اخیر داشته، مشهد رتبه اول را در این زمینه کسب کرده که این جایگاه عمدتاً به دلیل اقدامات شهرداری در این زمینه است. چه تحولاتی را می‌توانیم در این حوزه در مشهد شاخص بدانیم؟ اینکه افراد دارای معلولیت را به رسمیت شناخته‌اند و برای احقاق حقوق آنها برنامه‌ریزی شده، بزرگترین قدمی به شمار می‌رود که برداشته شده است. مشهد اولین کلان شهری به حساب می‌آید که فردی به عنوان مشاور امور شهروندان معلول برای شهردار قرار گرفته و این اقدام در زمره مواردی قرار دارد که در سایر استان‌ها به عنوان الگو مطرح شده است. با توجه ارتباطی که در این مدت با معاونت‌ها و بخش‌های مختلف شهرداری داشته‌ام، در کنار اجرای برنامه‌های جاری، اکنون امور زیربنایی و برنامه‌ریزی‌ها در حال انجام است. شورای شهر، شهرداری و همه معاونت‌ها در این زمینه پویا بوده و همکاری دارند. با وجود اقداماتی که در این خصوص انجام شده، با توجه به وسعت مشهد، جای کار بسیاری در معابر، بوستان‌ها، ساختمان‌ها و دیگر اماکن وجود دارد و شاید هنوز مناسب‌سازی‌ها و اقدامات انجام شده چندان به چشم نیاید. مسلماً رسیدن به نتیجه نهایی سال‌ها طول خواهد کشید. از سوی دیگر با توجه به تصویب قانون جامع مربوط به معلولان در اسفند سال 96 در مجلس و ابلاغ آن از طرف رئیس جمهور، در حال حاضر به دنبال اجرای آن هستیم که بسیار مهم است. آخرین نکته‌ای که در این خصوص متوجه شده‌ایم این است که در بودجه 98 چیزی برای اجرای این قانون پیش‌بینی نشده و این یک فاجعه است. بعد از یک دهه تلاش جامعه معلولان و پیگیری آنها برای تصویب چنین قانونی، اکنون می‌بینیم که بودجه‌ای برای اجرای آن وجود ندارد. در مورد این قانون توضیح بیشتری می‌دهید؟ طبق این قانون همه سازمان‌ها، دوایر دولتی، شهرداری‌ها و سایر نهادها موظف شده‌اند که شرایط را برای معلولان قابل دسترس کنند. یعنی این قشر نیز مانند سایر مردم دسترسی به امکانات عمومی مانند معابر، سالن‌های ورزشی، بوستان‌ها داشته باشند و از حقوق شهروندی خود استفاده کنند. استفاده رایگان از سالن‌های ورزشی، عدم پرداخت شهریه برای دانشگاه و تسهیلاتی در زمینه گردشگری از دیگر مفاد این قانون است. اما موضوع اصلی رایگان بودن این امکانات نیست. ما می‌خواهیم معلولان نیز مانند دیگران حداقل‌های حقوق شهروندی را داشته باشند. به عنوان مثال، در بسیاری از ساخت و سازها معلولان دیده نمی‌شوند و شرایط برای تردد آنها لحاظ نمی‌شود. اینکه معابر و وسایل حمل و نقل برای این قشر قابل استفاده باشد از خواسته‌های اصلی در این زمینه است. مأخذ: همسایه، 13 آذر 1397، ص4-5 |
| تاریخ ثبت در بانک | 2 مرداد 1398 |