| کد | sr-24028 |
|---|---|
| عنوان اول | تجربه‌های جهانی |
| نویسنده | زهرا سعیدی |
| نوع | کاغذی ، کاغذی |
| مقاله نشریه | همسایه |
| سال | 1397شمسی |
| ماه | آذر |
| شماره صفحه (از) | 6 |
| زبان | فارسی ، فارسی |
| توضیحات |
بنا به تصمیم سازمان ملل متحد، از سال 1992 میلادی تا کنون روز 3 دسامبر هر سال (12 آذرماه) به عنوان روز جهانی افراد دارای معلولیت نامگذاری شده است. هدف این نامگذاری، کمک به ارتقای حقوق و رفاه افراد معلول در تمام زمینه‌های اجتماعی و توسعه و افزایش آگاهی از وضعیت افراد معلول در هر جنبه‌ای از زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است. سازمان ملل این روز را در سال جاری با عنوان «توانمندسازی افراد معلول و تضمین برابری» نامگذاری کرده است. این هدف بر توانمندسازی افراد معلول برای توسعه همه جانبه، متعادل و پایدار که در دستور کار برنامه توسعه پایدار 2030 قرار دارد، متمرکز است. دستور کار 2030، یک طرح بلند پروازانه در فعالیت‌های جامعه بین‌المللی برای دستیابی به یک جهان صلح‌آمیز و خوشبخت است که در آن جایگاه و کرامت شخصی افراد و برابری در میان همه به عنوان اصل اساسی حاکم باشد و بر مبنای سه اصل بنیادین کار سازمان ملل متحد یعنی توسعه، حقوق بشر و صلح و امنیت در نظر گرفته شده است. از این‌رو حصول اطمینان از مشارکت کامل و مساوی افراد معلول در تمامی زمینه‌های اجتماعی و ایجاد محیط‌های مناسب برای افراد معلول ضروری است. جوامع مختلف در سراسر دنیا تلاش‌هایی را در همین زمینه انجام داده‌اند تا محیط شهر را برای زندگی معلولان مناسب‌سازی کنند. نگاهی به تجربه‌ها و خلاقیت‌های صورت گرفته در این خصوص، نشانگر عزم جهانی برای تساوی بخشیدن به حقوق شهروندان معلول در محیط زندگی شهری است. سنگاپور؛ طراحی جهانی تا سال 2030، یکی از هر پنج نفر در سنگاپور بیش از 60 سال سن خواهد داشت و این «سونامی نقره‌ای» نیازمند آگاهی بیشتری در مورد پیری و معلولیت است. این شهر ممکن است از نظر تاریخی چندان شناخته شده نباشد، اما از سوی سازمان ملل متحد برای ایجاد محیط زندگی با قابلیت دسترسی بالا، مورد تحسین قرار گرفته است. اصول طراحی جهانی که توسط نهادهای مسئول در حوزه ساخت و ساز ساختمان در سنگاپور تهیه شده است، از زمان راه‌اندازی آن در سال 2007، دسترس‌پذیری (قابلیت دسترسی محیط شهر برای همه افراد به ویژه معلولان) را در تحولات جدید این حوزه تشویق و حمایت کرده است. CapitaGreen، یک بلوک اداری 40 طبقه در منطقه تجاری مرکزی است که در سال 2014 ساخته شده و جوایز متعددی را در زمینه طراحی به دست آورده است. ساختار طراحی این برج به گونه‌ای است که دارای فضاهای بدون ستون و حفاظ‌های کمتر است تا افراد معلول بتوانند راحت‌تر در ساختمان حرکت کنند. درهای آسانسور مدت بیشتری باز می‌مانند. دستگیره‌های مناسب در طرفین راه‌پله‌ها وجود دارند و صندلی‌ها می‌توانند با اتکا به آن جابجا شوند. امکانات شنیداری، ارتباطات را برای افرادی که مشکل شنوایی دارند آسان‌تر می‌کند. همچنین وجود خط بریل، به عنوان راهنمایی لمسی به افراد نابینا کمک می‌کند. مسیرهایی که از گذرگاه‌های عابر پیاده زیرزمینی به دفاتر کاری این برج می‌رسند و نیز ایستگاه‌های حمل و نقل سریع در این مجموعه، بدون مانع طراحی شده‌اند. سنگاپور با انجام چنین اقداماتی در یک دهه گذشته همواره در حال بهبود دسترسی محیط شهر برای افراد دارای معلولیت بوده است. نرم‌افزارهای راهنما نرم‌افزارهای نقشه‌برداری برای اکثر افراد جامعه، تردد در شهر و مسیریابی را بسیار ساده‌تر می‌کنند اما اطلاعاتی در مورد رمپ‌ها ندارند و محدودیت در مسیرها را نیز از قلم انداخته‌اند. به همین خاطر این برنامه‌ها برای افراد دارای معلولیت فیزیکی کاربرد چندانی ندارند. به ویژه در مورد برخی شهرها این مشکلات بیشتر است. به عنوان مثال در شهر تپه‌ای سیاتل آمریکا در چندین محله هیچ پیاده‌رویی وجود ندارد و بسیاری از خیابان‌ها 10% یا حتی 20% شیب دارند. مرکز فناوری دسترس‌پذیری دانشگاه واشنگتن یک راه‌حل برای این مسئله ارائه کرده است؛ یک نرم‌افزار مبتنی بر نقشه که امکان دستیابی عابران پیاده دارای محدودیت حرکتی را به مسیرهای دسترس‌پذیر (مسیرهایی که برای افراد دارای معلولیت نیز قابل استفاده هستند) فراهم می‌کند. AccessMap (نقشه دسترسی) به افراد این امکان را می‌دهد تا مقصد مورد نظر را به برنامه اعلام کنند و مسیرهای پیشنهادی را متناسب با تنظیمات دلخواه مانند محدودیت در شیب رو به بالا یا پایین، دریافت کنند. به عنوان مثال در این نقشه، رنگ سبز به معنی خیابان‌های مسطح و رنگ قرمز به معنی وجود شیب 10 درصد یا بالاتر در خیابان است. با توجه به این اطلاعات بر روی نقشه، افراد معلول می‌توانند مسیرهای مناسب‌تر را برای تردد در شهر انتخاب کنند. ملبورن و راهکارهای هوشمند یک طرح آزمایشی در ملبورن استرالیا. در حال حاضر به روشی تبدیل شده است تا به افرادی که دارای اختلال بینایی هستند، هنگام تردد در فضای شهر کمک کند. در این پروژه که در یک ایستگاه راه آهن اجرا می‌شود، با بهره‌گیری از یک نرم‌افزار بر روی گوشی‌های هوشمند و استفاده از بلوتوث و GPS، یک سیستم راهبری برای افراد ایجاد شده است. کاربران از طریق تلفن‌های هوشمند خود نشانه‌های صوتی را دریافت می‌کنند که راهنمایی‌هایی در مورد جهت حرکت و اطلاعاتی از زمان مسائلی همچون خرابی پله‌های برقی را فراهم می‌کنند. اطلاعات و هشدارهای دیگری نیز هنگام حرکت در محیط از طریق این نرم‌افزار به افراد ارائه می‌شود که با ارسال پیام‌هایی مانند: «نزدیک شدن به پله برقی» و وجود مجموعه‌ای از درها در سمت چپ که خودکار هستند» افراد نابینا را از موقعیت اطراف آگاه می‌کند. منطقه پذیرش ساختمان CapitaGreen دارای میز جلو پایین است. این ساختمان جوایز متعدد طراحی در دسترس را به دست آورده است. مأخذ: همسایه، 13 آذر 1397، ص6. |
| تاریخ ثبت در بانک | 2 مرداد 1398 |