| کد | sr-22571 |
|---|---|
| عنوان اول | هدف اصلی ما آب درمانی و روحیه بخشی است |
| عنوان دوم | گزارشی از شنای ویژه کودکان اتیسم |
| نویسنده | عاطفه ابراهیمی |
| نوع | کاغذی |
| مقاله نشریه | آوای رسا |
| شماره پیاپی | 94 |
| سال | 1397شمسی |
| ماه | مرداد |
| شماره صفحه (از) | 6 |
| زبان | فارسی |
| نمایه | آب درمانی اوتیسمی‌ها ، گزارشی از نتایج سودمند آب درمانی برای افراد دارای اوتیسم در مجله آوای رسا منتشر شده که عیناً می‌آوریم. اساساً آب درمانی برای بسیاری از معلولیت‌ها سودمند است. اما در افراد اوتیسمی تأثیر آن بیشتر مشهود است. |
| توضیحات |
اوتیسم یا در خودماندگی نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته است. مرکز آموزشی و توانبخشی بقاء یزد یکی از مراکزی است که در زمینه توانبخشی کودکان اتیسم فعالیت می‌کند. این مرکز در تازه‌ترین فعالیت خود آموزش شنا مخصوص کودکان اتیسم برگزار کرده است. در این برنامه کودکان پسر مبتلا به اتیسم به همراه پدرانشان در 14 جلسه یک ساعته و نیمه در استخر با همراهی دو مربی و 5 نجات غریق تمرین می‌کنند. پروانه کریمی کارشناس و مدیر این مرکز در این خصوص می‌گوید: از سال 96 در فکر انجام این کار بودیم و در این راستا با شورای شهر، نمایندگان مجلس و دفتر نهاد رهبری جلساتی داشتیم در نهایت با همراهی سازمان فرهنگی رفاهی شهرداری این اتفاق در سال 97 افتاد. گروه هدف ما تمام کودکان اتیسم استان هستند. چه کودکانی که در مرکز ما هستند و چه کودکانی که حتی زیر نظر بهزیستی هم نیستند. برنامه شنای کودکان اتیسم کاملاً رایگان است. خوشبختانه استقبال خوبی از آن شده و بسیاری از مدارسی که دانش‌آموزان اتیسم دارند در این برنامه شرکت می‌کنند در حال حاضر 25 والد و کودک در این برنامه حضور دارند. کریمی ادامه می‌دهد: هدف اصلی ما آموزش شنا به کودکان اتیسم نیست زیرا این کودکان شرایط خاصی دارند. آنها ارتباط چشمی ندارند، یکسری رفتارهای کلیشه‌ای و تکرار شونده دارند و در ارتباط اجتماعی با دیگران دچار مشکل هستند به همین علت هدف اصلی ما نوعی آب درمانی برای این کودکان بوده است. بعضی از این بچه‌ها تاکنون استخر را ندیده بودند و ما می‌خواستیم این شانس را داشته باشند تا دنیای دیگری را تجربه کنند. تلاش ما این است تا برنامه‌های این چنینی را بیشتر در دستور کار داشته باشیم. بچه‌ها نوع جدیدی از ارتباط را تجربه کردند سید حسین پور مسجدی کارشناس ارشد تربیت بدنی و مربی شنای این کودکان است. از او می‌پرسم این برنامه چه کمکی به بچه‌های اتیسم می‌کند. پورمسجدی می‌گوید: اول از همه اینکه این برنامه فقط برای خود کودکان نیست در واقع ما تلاش کردیم تا خانواده‌هایی که کودک اتیسم دارند را درگیر این برنامه کنیم. این خانواده‌ها به علت شرایط خاص فرزندانشان، تحت فشار هستند و این برنامه سبب شده ارتباط عاطفی بیشتری به خصوص بین پدر و فرزند شکل بگیرد. ما می‌خواستیم با این کار هم به خانواده‌ها انگیزه بدهیم و هم بخشی از مشکلات حرکتی بچه‌ها را اصلاح کنیم. واقعیت این است که این کودکان زمان بیشتری را با مادر می‌گذرانند و این برنامه باعث شده پدران نیز وارد دنیای آنها شوند. بچه‌ها نیز کاملاً به این موضوع واکنش نشان داده‌اند و حالا نقش حمایتی پدر را پذیرفته‌اند در بسیاری از موارد به خاطر ترسی که این بچه‌ها دارند آنها را به پدر ارجاع می‌دهیم تا او را همراهی کند در واقع از پدر خودش آموزش می‌بیند و او را به عنوان یک مربی جدید قبول می‌کند. این برنامه باعث شده هم پدران و هم کودکان نوع جدیدی از ارتباط را تجربه کنند. من به شخصه بازگشت روحیه به خانواده‌ها را می‌بینم. هدف دیگر ما این بود که انگیزه‌های ذهنی بچه‌ها را تغییر بدهیم، این بچه‌ها به تفریحی خارج از مرکز احتیاج داشتند و برنامه شنا و بازی در آب می‌توانست هم باعث نشاط شود و هم نوعی درمان باشد و به نظرم این اهداف محقق شده است. کما اینکه با گذشت زمان هم بچه‌ها به من اعتماد پیدا کرده‌اند و هم من با حالت‌های آنها آشنا شده‌ام در نتیجه در برنامه‌های طولانی مدت می‌توان مشکلات حرکتی آنها را رفع کرد. پورمسجدی ادامه می‌دهد: در ابتدا بچه‌ها به آب واکنش منفی نشان می‌دادند و به زور وارد آب می‌شدند اما به مرور و با گذشت چند جلسه کاملاً با آن ارتباط برقرار کرده‌اند و حتی بعضی از آنها پس از تمام شدن زمان برنامه شنا، می‌خواهند در استخر بمانند. استخر جای خوبی برای تخلیه انرژی زیاد این بچه‌هاست. به همین علت بسیاری از خانواده‌ها معتقدند با شروع برنامه شنا، کودک آنها تغذیه بهتری پیدا کرده و تا حدودی اختلالات خوابشان نیز برطرف شده است. در واقع هدف اصلی ما هم همین بوده، نوعی آب درمانی که در نهایت منجر به اصلاح حرکات آنها شود. کودکان اتیسم مشکلات عضلانی دارند و همین نیاز به اصلاح حرکات را در آنها بیشتر می‌کند. همین دست و پا زدن در آب باعث می‌شود تا عضلات آنها به کار گرفته شده و آتروفی نشود. از پورمسجدی می‌پرسم سخت‌ترین و بهترین قسمت این برنامه چه بوده است و او پاسخ می‌دهد: بخش سخت کار این است که نمی‌توان به این کودکان آموزش داد زیرا توجه نمی‌کنند و به اصطلاح حرف گوش نمی‌دهند. زمانی که از آنها می‌خواهم کاری را مثلاً حرکت پا در آب را انجام دهند فقط یک بار این کار می‌کنند و از تکرار خبری نیست. در صورتی که اگر بخواهیم تأثیر داشته باشد باید حرکات را تکرار کنند با این حال این برنامه لحظات خوبی هم داشته مثلاً وقتی می‌بینم بچه‌هایی که کوتاهی عضله داشتند یا بد راه می‌رفتند، بعد از چند جلسه به حرکت افتادند و حتی گاهی بدون همراه در استخر حرکت می‌کنند. یا کودکی که نمی‌توانسته 180 درجه دستش را باز کند اما الآن خیلی راحت در آب این کار انجام می‌دهد می‌فهمم که تلاش‌ها نتیجه بخش بوده است. فکر می‌کنم این برنامه باید ادامه داشته باشد به خصوص برای آن دسته از کودکانی که علاقه بیشتری نشان داده‌اند و در آب حرکات بهتری دارند. |
| تاریخ ثبت در بانک | 29 آبان 1397 |