| متن |
گلوکوم دومین علت شایع کوری در جهان است. آسیب پیش رونده یاخته های گانگلیونی شبکیه موجب افزایش نقص میدان بینایی و در نهایت، نابینایی برگشت ناپذیر می گردد. میزان پیش رفت آسیب های عملکردی و ساختاری، به شدت متغیر است. گلوکوم در برخی بیماران به آهستگی طی سال ها پیش رفت می کند، در حالی که برخی دیگر دچار بیماری مهاجم و به شدت پیش رونده می شوند. درمان مناسب موجب کند شدن روند پیش رفت بیماری و حفظ بینایی می گردد؛ بنابراین تشخیص زودهنگام پیش رفت، اهمیت فراوانی در درمان گلوکوم دارد. تجربیات بالینی نشان داده اند که اثبات پیش رفت بیماری به دلیل ماهیت کند و متغیر آن و حساسیت بسیار متغیر آزمون های میدان بینایی، اغلب چالش برانگیز است. این موضوع، افتراق بین پیش رفت واقعی، تفاوت در اندازه گیری های مختلف و تغییرات سنی را مشکل می سازد.
|
