کد | sr-18360 |
---|---|
عنوان اول | نمودهای جدید اختلال نقص توجه/ بیشفعالی در آیینهٔ باندهای فرکانسی الکتروانسفالوگرافی کمّی: رویکرد نظری معاصر |
نویسنده | تورج هاشمی |
نویسنده | محمدعلی نظری |
نویسنده | غلامرضا نورآذر |
نویسنده | نعیمه ماشینچی عباسی |
نوع | کاغذی |
مقاله نشریه | کودکان استثنایی |
شماره پیاپی | 66 |
سال | 1396شمسی |
ماه | زمستان |
شماره صفحه (از) | 49 |
شماره صفحه (تا) | 64 |
زبان | فارسی |
متن |
اختلال نقص توجه/ بیشفعالی (ADHD)، شایعترین اختلال عصبی-رفتاری است که شیوع آن در سراسر جهان حداقل 5% در کودکان سنین مدرسه برآورد شده است. علائم مختلکنندهٔ این اختلال در بزرگسالی در 65% افرادی که در کودکی تشخیص دریافت کردهاند، تداوم مییابد. عوامل ژنتیکی و محیطی در این اختلال، نقش مهمی داشته و این عوامل به تغییرات مدارهای بسیاری در مغز منجر شده و مسیرهای متنوعی را تا علائم ایجاد کرده، نیمرخهای نقایص مختلف را پدید آورده و به اختلالاتی منجر میشوند. DSM-5 سه فنوتیپ بالینی ADHD شامل مشکلات توجهی، نوع بیشفعالی/ تکانشگری و نوع ترکیبی را مشخص کرده است، با این حال، بسیاری از مطالعات با استفاده از الکتروانسفالوگرام (EEG) به بررسی فعالیت مغز کودکان مبتلا به ADHD در مقایسه با افراد نرمال، پرداخته تا نروفیزیولوژی زیربنایی ADHD را روشن ساخته و زیرگروههای آن را با پاسخ متفاوت به درمان، مورد بررسی قرار دهند. در این راستا، یک طبقهبندی طیفی QEEG از جمعیت ADHD بعمل آمده است که چهار زیرگروه اصلی شامل زیرگروه I (افزایش نابهنجار طیف فرکانسی دلتا-تتا در قسمت مرکز یا سنترال- فرونتال)، زیرگروه II (افزایش نابهنجار ریتم تتا در قسمت میانی فرونتال)، زیرگروه III (افزایش نابهنجار فعالیت بتا در قسمت فرونتال) و زیرگروه IV (فعالیت بسیار زیاد و افراطی آلفا درکانالهای فرونتال، مرکزی و پسین) را مشخص میکند. هرچند، شواهد پژوهشی بطور غیرمستقیم، مویّد این طبقهبندی است، لکن تحکیم آن در نظامهای تشخیصی به مطالعات دامنهدار نیازمند بوده که در مرور حاضر، تصریح مبانی نظری و عملی این رویکرد، مورد امعان نظر قرار گرفته است. واژههای کلیدی: ADHD، الکتروانسفالوگرام (EEG)، زیرگروه I، زیرگروه II، زیرگروه III، زیرگروه IV |
تاریخ ثبت در بانک | 19 فروردین 1397 |