| کد | cb-40290 |
|---|---|
| نام | بصیر حسین بن علی |
| پیشه و عنوان | شاعر |
| ملیت | عراقی |
| سال تولد | 1290قمری |
| تاریخ درگذشت | 1329قمری |
| نوع معلولیت | نابینا |
| رشته و تخصص | شاعر |
| متن زندگی نامه |
بَصیر، حسین بن علی، مشهور به ابن زکوم (زقوم)، شاعر نابینای مادرزاد شیعی مذهب اهل حِلّه در عراق است که در 1290ق متولد شد. از کودکی با هوشی فوق‌العاده در مکتب‌خانه درس خواند و در مدّتی کوتاه قرآن کریم را حفظ کرد و پس از آموختن زبان و ادبیات عرب، نزد سید محمّد قزوینی، فقیه مشهور حلّه، فقه و تفسیر را فراگرفت و در جوانی به انجمن‌های ادبی راه یافت و سرآمد شاعران زادگاهش شد، به طوری که او را به بَشّار، حَسّان و ابوالعلای مَعَرّی تشبیه کرده‌اند (بصیر شاگردانی داشت و به رغم نابینایی، بدون راهنما، در شهر رفت و آمد می‌کرد). ممدوح او، حبیب بک، پسر محمد نوری پاشا آل عبدالجلیل، از بزرگان حلّه بود. بصیر علاوه بر مدایح فراوان درباره او، مجموعه اشعار خود را نیز در دیوانی جمع‌آوری و بدو هدیه کرده بود، اما در هفده محرّم 1335 در حمله عاکف بک عثمانی به خانه حبیب بک در حلّه به دست غارتگران از میان رفت؛ و لذا اندکی از اشعار بصیر باقی مانده است. او در 39 سالگی در زادگاهش در سال 1329ق درگذشت و جسدش به نجف اشرف منتقل و در وادی السّلام دفن شد. مآخذ محسن امین، اعیان الشیعه، چاپ حسن امین، بیروت 1403/1983؛ محمدعلی یعقوبی، البابلیات، قم، بی‌تا. دانشنامه جهان اسلام، غلامعلی حداد عادل، ج2. |
| تاریخ ثبت در بانک | 2 مهر 1399 |