| کد | cb-23565 |
|---|---|
| نام | ابوحیان غَرناطی |
| سال تولد | 654قمری |
| تاریخ درگذشت | 745قمری |
| نوع معلولیت | نابینا |
| رشته و تخصص | ادیب و مفسر قرآن |
| متن زندگی نامه |
محمد مشهور به ابوحیان غَرناطی ادیب و مفسر قرآن است که در 654ق در غَرناطه متولد شد. او در اواخر عمرش نابینا گردید. او تا سال 698ق نزد ابن نحاس نجوم آموخت و پس از آن جانشین استادش شد. در ابتدا پیرو مذهب ظاهریه بود، سپس به مذهب شافعی گروید. افزون بر عربی، زبان فارسی و ترکی و حبشی نیز می‌دانست. کمابیش 60 کتاب تألیف کرد که جز ده کتاب از او باقی نمانده است. از آثارش: الادراک للسان الاتراک، که از کهن‌ترین آثار در دستور زبان ترکی است (استانبول، 1350ق/1933)؛ البحر المحیط، در تفسیر نحوی قرآن و از تفاسیر مهم قرآن کریم (قاهره 1328ق)؛ تحفة الاریب بما فی القرآن الغریب (بغداد، 1397ق)، التقریب المقرب خلاصه‌ای است از کتاب المقرب ابن عصفور، که به کوشش عفیف عبدالرحمان به چاپ رسیده است (بیروت 1402ق)؛ اعراب القرآن و لغات القرآن؛ تذکرة النجاة، در مباحث صرفی و نحوی؛ این اثر به کوشش عفیف عبدالرحمان به چاپ رسیده است (بیروت، 1406ق)؛ منبع السالک فی الکلام علی الفیة ابن مالک نیوهیون (1947)، شرحی است بر الفیه ابن مالک که به کوشش سیدنی ککینه به چاپ رسیده است. التذبیل و التکمیل فی شرح التسهیل، شرح و نقدی است مفصل و نقدی است مفصل بر التسهیل ابن مالک؛ دیوان که به کوشش احمد مطلوب و خدیجه حدیثی به چاپ رسیده است (بغداد، 1388ق). صفدی در کتاب نکت العمیان به نابینایی او اشاره کرده و او را در زمره دانشمندان نابینا ثبت کرده است. او در سال 745ق در قاهره درگذشت. مأخذ دانشنامه دانش‌گستر، ج1، ص746. |
| تاریخ ثبت در بانک | 28 بهمن 1397 |