| کد | cb-11524 |
|---|---|
| نام | مولا عبدالله فاضل بوشهری |
| پیشه و عنوان | شاعر |
| سال تولد | شمسی |
| تاریخ درگذشت | 1312شمسی |
| نوع معلولیت | نابینا |
| متن زندگی نامه |
مولا عبدالله فاضل بوشهری، در کودکی به علت ابتلای به بیماری آبله بینایی خود را از دست داد ولی چون هوش سرشار و شوق تحصیل علم و دانش داشت، فقه و اصول و ادبیات عربی و فارسی و قوانین شرعی و عرفی را خوب آموخت و در وعظ و خطابه ید طولایی پیدا کرد. سال‌های دراز در بوشهر منبر می‌رفت، مردم را موعظه می‌کرد، شعر می‌خواند و بسیار خوب و سنجیده سخن می‌راند، در ضمن به کار وکالت دادگستری نیز اشتغال داشت. تا حدود سال 1312ش روزی در بوشهر به منبر رفت. در حین سخن گفتن از کلنل محمدتقی خان پسیان و شیخ محمد خیابانی دو آزادی خواه مقتول به نیکی نام برد و از آن دو تمجید و تجلیل کرد. فرماندار بوشهر این مطلب را با افزون شاخ و برگ به تهران گزارش داد، در نتیجه دستور تبعیدش به بندرعباس صادر شد و آن مرد دانشمند کور کهنسال را بدان جا فرستادند و تحت نظر گرفتند تا به سختی چند ماهی را گذرانید و سرانجام در سال 1312ش در گذشت. تذکره سخن سرایان فارس را نوشته است. فعلاً شعری از او در دست نیست. |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 بهمن 1395 |