| کد | cb-11522 |
|---|---|
| نام | مولانا عتابی تکلو |
| پیشه و عنوان | شاعر |
| سال تولد | 973قمری |
| تاریخ درگذشت | 1025قمری |
| نوع معلولیت | نابینا |
| رشته و تخصص | ادبیات |
| متن زندگی نامه |
مولانا عتابی تکلو، این عندلیب بوستان کمال، پسر بخشی بیگ تکلو است، در هرات متولد شده و لیکن در دارالموحدین قزوین نشو و نما یافته و در دارالسلطنه صفاهان شهره جهان شد. وی در طفولیت هر دو چشمش از آبله قصوری بهم رسانیده، تقی الدین اوحدی می‌گویند: «وی اشعار بسیار گفته حاصل مزرعه طبعش از کشته و ناکشته بسیار است اعم از نارسیده و رسیده و سخنان خوب هم در کلام وی وافی، فرهاد و شیرینی با تمام رسانیده و از هر کتاب چند بیت گفته در پیش داشت، الحق به غایت بی‌حیا، نادره گو، مبرم، متهتک، همیشه در همه فنی رندانه زیستی. مولانا عتابی تکلو هراتی قزوینی الوطن متخلص است به عتابی. اقسام اشعار را خوب گفته و از هر جنس شعر نیکو بسیار دارد، قصیده گویی را به کمال رسانده، و غزل را از امثال و اقران گذرانده و خمسه شیخ نظامی را به غایت مرغوب تتبع نموده، سوای خمسه دو نسخه دیگر از وی دیده شده یکی را در بحر تقارب گفته و سام و پری نام نهاده بود، و دیگری را ایرج و گیتی خطاب داده و این ایرج و گیتی را در برح خزن اسرار شیخ نظامی به رشته نظم در آورده است و در بحر حدیقه مثنوی دیگر گفته و آن را به حدائق الازهار مسمی گردانیده است. مثنوی دیگر نیز در بحر مثنوی مولوی ترکی گفته و به مجمع البحرین موسوم ساخته، کلیات سخنانش قریب به پنجاه هزار بیت می‌شود و لیکن واردات خویش را آن عزیز در ایام حیات خویش جمع نکرده بود و بعد از وفاتش ناخلف پسرش ابیات را فراهم نیاورده و دیوانی ترتیب نداد.» عتابی سخنوری در مدح شاه عباس صفوی می‌کرد. این دو بیت از اشعار اوست: «در جهان کوکبه عباس شاه/ در ره مردان خدا خاک راه جوهر تیغش همه تسخیر باد/ همچو دم صبح، جهانگیر باد» «اشعار فوق به طبع شاه عباس خوش آمدی و بر صله ابیات مذکور دیه طارند را که از اعمال ورامین است و بر اطراف آن قریه باغستان مملو از میوه‌های لطیف و شیرین داشت بدو مرحمت فرمود. عتابی از مصرف مواد افیونی و شراب به دور بوده و در علم فقه مهارت تمام داشت و درعمل آن جدیت داشت.» وفات او به سال 1025ق بوده است. تذکره میخانه، ص258 |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 بهمن 1395 |