| کد | cb-11517 |
|---|---|
| نام | مظفرالدین علی بن محمد شافعی عجری شیرازی |
| پیشه و عنوان | منطق دان |
| سال تولد | شمسی |
| تاریخ درگذشت | 922قمری |
| نوع معلولیت | کم بینا |
| متن زندگی نامه |
مظفرالدین علی بن محمد شافعی عجری شیرازی، طبق نوشته تذکره دانشمندان و سخن سرایان فارسی، داماد جلال الدین علاّمه دوانی در علم منطق ید طولایی داشت، این گفته علامه دوانی است که: «اگر منطق جسم داشت، جسمش مظفرالدین بود». شیرازی در 916ق به حلب رفت و کتاب حاشیه بر کافیه را نوشت. در شقائق آمده است که: «به بلاد روم رفت و به دیوان مولی ابن الموید نائل گشت. ابن موید قاضی عسکر مقدم او را گرامی داشت، خدمت سلطان با یزیدش برد و معرفی کرد. سلطان مدرسه مصطفی پاشا را در استانبول به او واگذار کرد و مظفرالدین مدتی در آن مدرسه تدریس می‌کرد. سپس مدرسه دیگر به او واگذار شد و چندی نیز درس داد ولی چشمش ضعیف شد. ناچار از درس دادن بازماند. سلطان سلیمان عثمانی روزانه 60 درهم به عنوان تقاعد برای او معین کرد و در شهر «بروسا» مسکن گزید. مظفرالدین در حساب و هیئت و هندسه و علم کلام مخصوصاً در منطق تبحر و احاطه داشت، کتاب اقلیدس را که در فن هیئت است از اول تا آخر آن در محضر درس امیر صدرالدین شیرازی بخواند و بر آن حاشیه نوشت و مشکلات کتاب را حل کرد. مردی سلیم النفس و قانع بود و فقرا را بر اغنیاء ترجیح داده و هر چه به دست می‌آورد به فقرا می‌بخشید. مظفرالدین شیرازی در سال 918 یا 922ق در همان شهر بروسا وفات یافت. |
| تاریخ ثبت در بانک | 3 بهمن 1395 |