| کد | cb-10143 |
|---|---|
| نام | نورعلی برومند |
| پیشه و عنوان | موسیقیدان |
| ملیت | ایرانی |
| سال تولد | 1285شمسی |
| تاریخ درگذشت | 1355شمسی |
| نوع معلولیت | نابینا |
| رشته و تخصص | موسیقی |
| متن زندگی نامه |
نورعلی برومند، فرزند میرزا عبدالوهاب خان، در سال 1285ش متولد شد. نورعلی از کودکی به موسیقی علاقه‌مند بود. بیش از سیزده سال نداشت که آموزش موسیقی را شروع کرد. ابتدا به محضر درویش خان رفت و نزد وی شاگردی کرد، سپس برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی روانه آلمان شد ولی متأسفانه، در سال آخر دانشکده پزشکی به علت کسالت چشم که منجر به نابینایی هر دو چشم او شد، از اتمام تحصیل باز ماند و به ایران بازگشت و با تمام وجود به آموختن موسیقی ایرانی پرداخت. به این ترتیب نابینایی نه تنها در اراده و تلاش و کوشش نورعلی خان اثر منفی نگذاشت بلکه او را در مسیری قرار داد که وجودش تشنه آن بود. او منشأ خدمات ارزنده‌ای به موسیقی ایرانی است. پس از بازگشت ابتدا چند سال محضر حبیب سماعی را تجربه کرد و سپس یک دوره کامل ردیف آقا میرزا عبدالله را در مدت 12 سال از اسماعیل قهرمانی فرا گرفت و ضمن کار، ردیف‌ها را با اجرای اسماعیل خان بر روی نوار ضبط کرد که گنجینه‌ای از موسیقی سنتی و اصیل ایرانی است. حافظه او بی‌نظیر بود و همه گوشه‌ها را به خاطر داشت. علاوه بر اسماعیل خان با سایر موسیقی دانان بزرگ نیز همواره رفت و آمد داشت و همه عمر خود را به مباحثه و مطالعه در محضر استادان موسیقی و موسیقی شناسان گذراند. نورعلی خان برومند اولین استاد گروه موسیقی دانشگاه تهران بود که ردیف آقا میرزا عبدالله را در رشته موسیقی ایرانی دانشگاه تعلیم می‌داد. اهمیت کارش در این بود که علاوه بر اطلاع کامل از ردیف‌های موسیقی همه سازهای اساسی ایرانی را در حد کمال می‌نواخت. در نواختن سنتور و سه تار و ضرب استاد بود و با نواختن ویولون و کمانچه نیز آشنایی داشت. در مدت شش سالی که از تأسیس رشته موسیقی دانشگاه می‌گذشت برومند توانسته بود عده‌ای از جوانان با استعداد را با ردیف‌های موسیقی ایرانی آشنا کند. چنانکه، هم اکنون، در بین جوانانی که تا چندی پیش نه تنها متوجه اهمیت ردیف موسیقی اصلی و سنتی نبودند بلکه به اقتضای روح غرب زدگی، با آن دشمنی هم می‌کردند، عده زیادی با ردیف‌های موسیقی سنتی ایران آشنا هستند و مهم‌تر اینکه بعد از پایان تحصیل در دانشگاه نیز دست از کار موسیقی نکشیده‌اند و با شور و شوق امیدبخشی به تکمیل معلومات خود در ردیف‌ها می‌پردازند و هر کدام از این شاگردان، خود معلمی فهیم و کوشا در رشته موسیقی شدند. استاد برومند دقت داشت که شاگرد ردیف‌ها را به خوبی فرا گیرد به ویژه از روش سینه به سینه و تعلیم استاد به شاگرد پیروی می‌کرد زیرا، معتقد بود خط نت قادر نیست همه ریز کاری‌ها و دقایق این موسیقی را ثبت کند. محمدرضا شجریان، خواننده توانا، چند صباحی در اواخر عمر نورعلی خان از محضر استاد کسب فیض کرد. نورعلی خان برومند، سرانجام در پی سکته قلبی در سی‌ام دی ماه 1355 در سن 72 سالگی زندگی را بدرود گفت. خدمات ارزنده و بزرگ او به موسیقی سنتی ایران و تربیت جوانان برای همیشه در خاطره‌ها خواهد ماند. برگرفته از چهره‌های موسیقی ایران، مردان موسیقی سنتی و نوین ایران، جلد 1، ص 248-449. |
| تاریخ ثبت در بانک | 7 شهریور 1395 |
| فایل پیوست |
 |