| کد | cb-10111 |
|---|---|
| نام | ابوالعلا معری |
| پیشه و عنوان | شاعر |
| ملیت | سوریه |
| سال تولد | 363قمری |
| تاریخ درگذشت | 449شمسی |
| نوع معلولیت | نابینا |
| رشته و تخصص | ادبیات- فلسفه |
| آرامگاه | معره (سوریه) |
| متن زندگی نامه |
ابوالعَلاء مَعَرّی (به عربی: أبو العلاء المعری) و یا ابوالعلی معری با نام کامل أحمد بن عبد الله بن سلیمان القضاعی التنوخی المعری(363 — 449 هجری)، شاعر و فیلسوف نابینای عرب، در روز جمعه 27 ربیع‌الاول سال 363 هجری (973 میلادی) در شهر معره نعمان در نزدیکی شهر حلب در سوریه به دنیا آمد و در سال 449 هجری (1058 میلادی) در همین شهر درگذشت. وی به رهین المحبسین (به معنای گروگان دو زندان ملقب بود. در سن چهارده سالگی مبتلا به بیماری آبله شد و در اثر این بیماری نابینا گشت. ابوعلا قرآن را به چند روایت نزد شیوخ شهر فراگرفت و لغت و نحو را نزد پدر آموخت. وی در یازده سالگی سرودن شعر را آغاز کرد. سپس جهت کسب علم به حلب،انطاکیه، لاذقیه و طرابلس سفر کرد و در سال 398 هجری قمری راهی بغداد -که پایتخت خلافت اسلامی و مهد تمدن و فرهنگ به شمار می‌رفت- شد. وی یک سال و هفت ماه در بغداد ماند و به خاطر شنیدن خبر بیماری مادرش به معره بازگشت. ابوالعلا پس از بازگشت به معره گوشه‌نشینی اختیار کرد تا سرانجام به سال 449 هجری قمری و در 86 سالگی، پس از سه روز بیماری که در آن قوای ذهنی خود را از دست داد، چشم از جهان فروبست. گفته می‌شود شمار تصنیفات معری از 100 می‌گذرد. آثار او در زمینه‌های گوناگون لغت، ادب و نقد گرد آمده است. بسیاری از آثار او در پیجنگ‌های صلیبی و سقوط معره نعمان از میان رفت، ولی مهم‌ترین آثاری که از او به دست ما رسیده عبارتند از: لزومیات ، دیوان اشعار ابولعلا که در آن خود را ملزوم به رعایت حروف قافیه نموده است. الأیک والغصون الاوزان و القوافی فی الشعر متنبی تاج الحرة عبث الولید شرح دیوان ابی حصینه رسالة الغفران این کتاب را در پاسخ به نامه‌ی دوست خود ابوالحسن علی ابن منصور معروف به ابن قارح نوشته است. دیوان سقط الزند شامل شعرهای دوران جوانی ابولعلا رسالة الصاهل والشاحج رسالة الملائکة رسالة الهناء رسالة الفصول والغایات معجزة احمد |
| تاریخ ثبت در بانک | 5 شهریور 1395 |
| فایل پیوست |
 |