مقاله مجموعه

کد jr-9953  
عنوان اول وضعیت جانبازان نابینا از نظر جابجایی و حمل و نقل  
نویسنده رضا امینی  
نویسنده مصطفی علامی  
عنوان مجموعه همایش ملی مناسب سازی محیط شهری (تهران، پژوهشکده مهندسی و علوم پزشکی جانبازان- 1385)  
نوع کاغذی  
محل چاپ مجموعه تهران  
سال چاپ 1385شمسی  
زبان فارسی  
موضوعات جانباز ، نابینا ، جابجایی ، حمل و نقل  
متن انسان موجودی اجتماعی است و چشم به عنوان ابزار ی برای ارتقاء ارتباط با دیگران و حفظ زندگی اجتماعی ، بسیار ارزشمند و اغلب آسیب پذیر است با وجود عوامل بسیار که سبب کاهش بینایی و یا از دست دادن حس بینایی م ی گردند، اما ماهیت نابینایی عاملی بازدارنده برای فعالیت های فردی و اجتماعی نیست زیرا افراد نابینا قادرند در حد افراد معمولی نقش اجتماعی داشته باشند . یکی از صدمات ناشی از جنگ نابینایی است که به دلیل ضربات مستقیم ناشی از گلوله، ترکش و یا اشیایی که به سبب انفجار پرتاب می شود مثل سنگ و ... پدید می آید . در جنگ عراق – ایران علاوه بر سوختگی ها، گاز شیمیایی خردل نیز جزء عوامل آسیب رسان به چشم بوده است.
تردد و جابجایی در ایفای نقش اجتماعی و حفظ سلامت فردی و اجتماعی لازم و ضروری است . عوامل مهم و موثر در نحوة تردد و جابجایی یک نابینا به دو بخش اصلی تقسیم می شوند؛ عوامل درون فردی و عوامل بیرونی . در مورد جانبازان نابینا، تا قبل از سال 1384 داده ها و اطلاعات متقنی از نحوه تردد و جابجایی و نیز حوادث احتمالی و فراوانی آن ها در دست نبود . بدین سبب بر آن شدیم تا طی یک مطالعه مقطعی و با استفاده از شیوه پیمایش داده ها لازم برای ارزیابی نحوة تردد و جابجایی جانبازان نابینا خارج از منزل، و حوادث احتمالی در منزل و محل کار، از جامعه جانبازان نابینا گردآوری نماییم تا در ابتدای مسیر افقی در فرا روی برنامه ریزان و پژوهشگران گشوده شود.
این پژوهش به صورت مقطعی ، به روش پیمایش با استفاده از پرسشنامه در تابستان سال 1384 بر روی 385 نفر از جانبازان که تقریبَا 60 درصد از جامعه جانبازان نابینا را ب هخود اختصاص داده است صورت گرفت. یافته های پژوهش نشان می دهند که اغلب آنان را مردان تشکیل می دهند و میانگین سنی 42 سال دارند . علاوه بر نابینایی مجروحیت های دیگری نیز مانند برخورد ترکش به صورت و اندام ها و افت شنوایی که بیشت رین سهم را دارا بود، مشاهده شد . از کل افراد شاغل این جامعه 12 % از وسایل نقلیه عمومی استفاده م ی کردند. میزان استفاده از مکان های تفریحی در 68 % از جامعه مورد مطالعه، کم بود . در مورد بروز حوادث جدی در محیط کار و منزل ، در 18,4 % افراد شاغل حداقل یک باردر حین ان جام فعالیت های شغلی خود دچار حادثه جدی شده بودند. بیشترین کاری که برای پیشگیری از بروز این حوادث انجام شده بود، احتیاط خود فرد در تردد بود ، در حالی است که بیش از 88 % جانبازان نابینا آموزش تردد و جابجایی را ندیده بودند.بیش از نیمی از جانبازان نابینا هنگام خ روج از منزل برای رسیدن به مقصد و یا برای سوار شدن به وسایل نقلیه درخواست کمک می نمودند و 84 % آنان اگر برای اولین بار به مکانی وارد می شدند هنگام خروج به کمک نیاز داشتند در مجموع سابقه حادثه به تعداد 144 مورد گزارش شد که بیشتر سابقة شکستگی و ضربه به سر بود. براساس این یافته ها باید گفت که؛ آموزش به عنوان ک م هزین هترین روش مقابله با کاسته شدن فعالیت های فیزیکی و اجتماعی جانبازان نابینا و پس از آن مناسب سازی محیط درونی منزل و محیط کار به عنوان محل هایی که جانبازان بیشترین
حضور را در آن ها دارند و سپس مناسب سازی محیط شهری متناسب با وضعیت و نیاز این افراد از اولویت های این حوزه محسوب می شوند و بدین ترتیب این عوامل نه تنها بازدارندگی کنونی را نخواهندداشت بلکه سبب ارتقاء مشارکت اجتماعی آنان م یشوند و سطح سلامت جانبازان نابینا را ارتقاء خواهند داد.  
تاریخ ثبت در بانک 8 مرداد 1395