| کد | jr-45314 |
|---|---|
| عنوان اول | وولف، پیتر |
| عنوان دوم | هنرپیشه و کارگردان ناشنوای سینما و تئاتر در انگلستان |
| نویسنده | دان بنگز |
| مترجم | احسان اسماعیلی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1311 |
| شماره صفحه (تا) | 1312 |
| زبان | فارسی |
| متن |
وولف، پیتر ، هنرپیشه و کارگردان ناشنوای سینما و تئاتر در انگلستان. در 25 ژانویه 1945 در لندن، در خانواده‌ای به دنیا آمد که به تئاتر علاقه خاصی داشتند و بعدها به نیویورک نقل مکان کردند. هنگامی که به مدرسه ناشنوایان نیویورک می‌رفت, به فیلمسازی علاقه‌مند شد. هنگام تحصیل در دانشکده گالودت، وولف در رشته نمایش کار کرد و در تلاش بود کیفیت ترجمه انگلیسی به زبان اشاره امریکایی را افزایش دهد و درک بیشتری از کارگردانی و بازیگری به دست آورد. او نقشهای به یادماندنی بسیاری اجرا کرد و حتی در برخی از فیلمها شخصیت اصلی را بازی می‌کرد. وولف در 1969 به تئاتر ملی ناشنوایان پیوست و آنجا نیز نقشهای مهمی را برعهده گرفت. در سفرهایی که همراه تئاتر ملی ناشنوایان داشت, کتابهایی درباره فیلمسازی مطالعه کرد و با جمع‌آوری پنجاه دلار از هر یک از اعضای تئاتر ملی, فیلمی درباره سفرهای این گروه را کارگردانی کرد. در 1971 وولف یکی از بیست نفری بود که از میان چهارصد متقاضی ورود به دوره آموزش حرفه‌ای در سانفرانسیسکو با نام سینمالبز برگزیده شد. معلمان وی آن قدر تحت تأثیر کار او قرار گرفتند که جایزه فیلمساز برجسته را به او اهدا کردند. پس از پایان تحصیل در سینمالبز، وولف با همکاری جین نورمن ، نخستین برنامه خبری زنده به زبان اشاره امریکایی با اجرای مجریان ناشنوا را با عنوان «نیوساین چهار » در شبکه تلویزیونی کرون تی. وی. سانفرانسیسکو خلق کرد. وی همچنین فیلمی نیم‌ساعته درباره ناشنوایان, با عنوان «چشمان من گوشهایم هستند » تولید کرد. ساخت این فیلم و نیوساین چهار، باعث شد وولف موفق به دریافت دو جایزه امی در 1972 شود. با تغییر کارکنان در شبکه تلویزیونی کرون تی. وی. در 1973، وولف شغل خود را از دست داد. در پی این مسئله به پورتلند در ایالت اورگون نقل مکان کرد و در آنجا موسسه‌ای بانکی با نام بنکورپ کار او را پسندید و او را برای تهیه نوارهایی ویدئویی برای مرکز طراحی ارتباطات خود استخدام کرد. او که انبوهی از کتاب درباره زبان اشاره همراه داشت، به سرعت به همکاران خود زبان اشاره امریکایی آموخت و کارهای ویدیویی او باعث شد درآمد و کارآیی بنکورپ افزایش بیابد. اما رویای وولف، فیلمسازی ناشنوایان بود و در 1975 شغل خود را ترک کرد تا شرکت خود با نام ساین اسکوپ را با هدف تولید فیلم درباره ناشنوایان تأسیس کند. نخستین فیلم او, دفیولا ، نسخه مخصوص ناشنوایان از دراکولا بود. مشوّق وولف در ساخت این فیلم، فیلم دیگری به نام بلاکولا بود که نسخه تماماً سیاهپوست دراکولا بود و در سراسر کشور در سینماها پخش می‌شد. طبق برنامه قرار بود جوی ولز در نقش اول فیلم بازی کند، اما با ضعیف شدن ولز به دلیل سرطان، وولف خود این نقش را برعهده گرفت و برای کار با بازیگران غیرحرفه‌ای خود روشی ابداع کرد که به بازیهای بسیار طبیعی انجامید. دفیولا در سینماهای بسیار و همچنین هشتمین دوره بازیهای زمستانی ناشنوایان در لیک پلاسید نیویورک درخشید و با استقبال خوب جامعه ناشنوایان روبه‌رو شد و بعدها شرکت فیلمهای زیرنویس‌دار برای ناشنوایان، توزیع آن را برعهده گرفت. فیلم دوم وولف با عنوان «به من اهمیتی نده »، قرار بود فیلمی چهار ساعته درباره زندگی دو برادر دوقلوی ناشنوا باشد که یکی از آنها مایه سرشکستگی خانواده بود. اما سانسورهای متعدد از فیلم، آن را برای تماشاگران مبهم و نامفهوم کرد. برخی صحنه‌های برهنگی این فیلم, در نظر تماشاگران محافظه‌کار، زننده بود. با اینکه فیلم از تصویربرداری خلاقانه و بازیهای خوب و صحنه‌های زیبا از جنوب کالیفرنیا برخوردار بود، اما به اندازه دفیولا از موفقیتهای مالی برخوردار نشد. پیتر وولف بیش از فیلمسازان دیگر در تلاش برای فیلمسازی درباره ناشنوایان بود. مأخذ: GEDPD, Vol. 3, P. 342-344. دان بنگز ترجمه احسان اسماعیلی |
| تاریخ ثبت در بانک | 18 اردیبهشت 1400 |