| کد | jr-45305 |
|---|---|
| عنوان اول | وایتستون، هیتر |
| عنوان دوم | خانم تلاشگر ناشنوا و مدافع حقوق ناشنوایان امریکایی |
| مترجم | سید باقر خلیق تهرانی |
| مترجم | زهرا سادات قاضی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1295 |
| شماره صفحه (تا) | 1297 |
| زبان | فارسی |
| متن |
وایتستون، هیتر ، خانم تلاشگر ناشنوا و مدافع حقوق ناشنوایان امریکایی. در 24 فوریه 1973 در دوتان آلاباما به دنیا آمد. در هجده ماهگی شنوایی خویش را از دست داد. پدر و مادرش با مراقبتهای ویژه، درصدد ایجاد ارتباطهای مناسب برای رشد او بودند. حتی مادرش به دنور رفت تا آموزشهای مخصوص را در این زمینه ببیند و در نظر داشت از شنوایی باقی‌مانده هیتر بهترین استفاده را بکند. وایتستون، زبان اشاره و گفتارخوانی را نیز آموخت. در یازده سالگی در موسسه مرکزی ناشنوایان سن‌لوئیز، در میزوری به تحصیلات ادامه داد و در 1987 از آن دانش‌آموخته شد. باقی تحصیلاتش را در مدرسه‌های عادی، شامل مدرسه هنرهای آلاباما و دبیرستان بری گذراند و در 1991 با موفقیت به پایان رساند. او در گزارشی نوشته است: من مهارتهای اجتماعی را از شنوایان و مهارتهای علمی را از ناشنوایان یاد گرفتم. اینها مهم‌ترین چیزهای دنیا برای من بودند. پس از فراغت از دبیرستان، در دانشگاه ایالتی جکسونویل زبان اشاره را فرا گرفت. مدیریت این دانشگاه، او را به سمت منشی سازمان اطلاع‌رسانی دانش‌آموزان ناشنوا برگزید. چون مادرش زبان اشاره را نپذیرفت، در برنامه روش شفاهی، برای آموزش گفتار ثبت نام کرد. تا دوره دبیرستان, زبان اشاره را نیاموخت و در خانواده هم کس دیگری از این زبان استفاده نمی‌کرد. گفتار او به طور چشمگیری بهبود یافت و شش سال سخت را برای آموزش تلفظ درست نام‌خانوادگی خود، گذراند. به عنوان بخشی از درمانش دوره رقص باله را در پنج سالگی گذراند و سرانجام در هنر باله حرفه‌ای صاحب شهرت شد. پانزده سال از عمر او گذشته بود که والدینش از هم جدا شدند. او برای پرداخت هزینه دانشکده، مجبور شد در نمایش زیبایی ثبت نام کند و در مراسم مسابقات زنان ناشنوای امریکا در 1995 به موفقیتهایی دست یافت. از این طریق به مسابقات استعدادی و زیبایی هدایت شد و در دو رقابت بانوی ناشنوای آلاباما و بانوی آلاباما شرکت کرد. پس از کسب مقام در رقابت زنان آلاباما، برای دیدن مسابقه بانوی امریکا در 1994 به شهر آتلانتیک سفر کرد. در دوران دانشجویی، در دانشگاه جکسونویل به تأسیس تشکیلات برای رشد فعّالیتهای فرهنگی ناشنوایان روی آورد. غلبه بر موانع و دمیدن روح در جوانها، خط‌مشی این تشکیلات بود. این خط‌مشی حزبی، یک برنامه پنج عنصری برای ایجاد انگیزه به نام استارز داشت که به دست وایتستون طراحی شد. این عناصر عبارت‌اند از: نگرش مثبت، رویای محرک، سخت‌کوشی، شناخت مشکلات و عدم اجازه به آنها برای تسلط بر انسان و حمایت جمعی. وایتستون برنامه‌هایش را به گروهها، برنامه‌ها و مدرسه‌های کودکان توانا و معلول، معرفی و یک مدرسه در منطقه بیرمنگام , طرح استارز را در برنامه آموزشی‌اش گنجانده بود. در رژه زنان امریکا، وایتستون به عنوان شرکت‌کننده موفق، تحسین و تمجید داوران را برانگیخت. انجمن ناشنوایان، موضعی مثبت در برابر دستاوردهای وایتستون داشت. هنرپیشه‌ها و نمایشنامه‌نویسان ناشنوا همانند برنارد ، براگ اِد ، واترستریت گیلبرت ایستمن از استعداد این زن جوان به هیجان آمده بودند. کسانی چون مارلی ماتلین , برنده انجمن اطلاع‌رسانی ناشنوایان در 1987 و جولیانا فلد برنده جایزه امی , به پاس موفقیتهای او، هدایایی به او دادند و کارهای او را پرش غول‌آسای یک ناشنوا دانستند. او از انجمن ملی ناشنوایان، انجمن ناشنوایان الکساندر گراهام‌بل، انجمن کودکان ناشنوای امریکایی و انجمن اخوت ملی ناشنوایان نیز جایزه گرفت. فرزندان و والدین و معلمان تمام دنیا، با مشاهده استعداد این بانو و فعالیت‌اش در توانمند کردن زنان و مردان ناشنوا در جهت افزایش آگاهی عمومی، به شور و هیجان آمدند. وایتستون به عنوان بانوی امریکا، وظایف سنگینی احساس می‌کرد. بیشترین تلاش او ارتباطات با قشرهای مختلف برای متقاعد کردن آنان برای خدمت بود. از همین روی، او بیش از هزاران کیلومتر در هر ماه را برای سخنرانیها طی می‌کرد. مآخذ: DPAS, P. 378-381; EDHD, P. 220. ترجمه سید باقر خلیق تهرانی؛ زهرا سادات قاضی |
| تاریخ ثبت در بانک | 18 اردیبهشت 1400 |