| کد | jr-45301 |
|---|---|
| عنوان اول | واترستریت، ادموند کوچک |
| عنوان دوم | هنرپیشه ناشنوای امریکایی |
| مترجم | آلاءالسادات خلیق تهرانی |
| عنوان مجموعه | دانشنامه ناشنوایان (دانا) ـ جلد سوم |
| نوع | کاغذی |
| ناشر | موسسه فرهنگی هنری فرجام جام جم |
| سال چاپ | 1388شمسی |
| شماره صفحه (از) | 1289 |
| شماره صفحه (تا) | 1290 |
| زبان | فارسی |
| متن |
واترستریت، ادموند کوچک ، هنرپیشه ناشنوای امریکایی. در پنجم ماه می 1943 در یک خانواده کشاورز در آلگوما واقع در ویسکانسین متولد و بر اثر سینه پهلو در دو سالگی ناشنوا شد. در پنج سالگی با خانواده‌اش به دلاوان رفت تا بتواند در مدرسه ناشنوایان ویسکانسین تحصیل کند. مادرش نیز، به زبان اشاره امریکایی آشنایی داشت. واترستریت در 1963، از دبیرستان دانش‌آموخته شد و سپس در رشته تربیت بدنی در دانشگاه گالودت ثبت‌نام کرد و به تحصیل مشغول شد. او در 1968 برای اولین بار در گالودت، نقش اصلی را که نقش آقای پیچام بود، در نسخه مارک بلیتز استین از اُپرای سه پنی اثر برتولت برچت ایفا کرد. پس از گالودت، واترستریت به تئاتر ملی ناشنوایان پیوست و در یازده تولید، شامل: جیانی شیکچی ، منتقد ، شهر ما ، ایلیاد ، زیر درخت شیری ، ظاهر شد. در رژه نمایشی ، او نقش آقای خاموش یا معادل آن در ناشنوایی، یک اَبَر مرد را بازی کرد. در 1975، هنگامی که با گروه تئاتر ملی ناشنوایان مسافرت می‌کرد, نقش اصلی را در فیلم دی بوک همراه با پاتریک گرایبیل و لیندا باو در همایش بین‌المللی فیلم بازی کرد که بخشی از فدراسیون جهانی فستیوال بین‌المللی ناشنوایان در واشنگتن دی. سی. بود. گروههای دیگر اجرای برنامه به این فستیوال از کشورهای آلمان، فلسطین اشغالی، لهستان، سوئیس و سوئد گروههای نمایش و دلقک‌باز را نیز برای اجرای برنامه به این فستیوال فرستادند. افزون بر این، او در پشت صحنه کارگاهها را سرپرستی و فیلمهایی را در امریکا، اروپا و استرالیا کارگردانی کرد، او در یک نمایش کوچک برای ناشنوایان با عنوان «در خیابان سیسام » همراه با همسرش لیندا باو که او را در دانشکده گالودت دیده بود نیز ظاهر شد. واترستریت در محصولات تلویزیونی «همایش دستها: چادر ابریشمی » با سرپرستی جیسون روباردز؛ «کریسمس یک کودک در ولز », اثر مایکل رِد گریو، «جاده‌ای به کوردابا »، «معجزه‌گر »، «اتوبوس » و همچنین در یک برنامه تجاری با نام راه مشترک, ظاهر شد. وقتی که در سفر نبود، او به عنوان دستیار مربی فوتبال، معلم جانشین و سرپرست بازیهای مدرسه‌های مختلف در مدرسه‌های ناشنوایان امریکایی در هارتفورد غربی واقع در کانتیکت نیز خدمت کرد. در 1976، واترستریت و همسرش، نمایش ملی ناشنوایان را برای ادامه دادن کارهای مورد علاقه و موقعیتهای دیگر، ترک کردند. او یک موقعیت را به عنوان سرپرست مشاور خوابگاه مدرسه ناشنوایان ماری کاتزنباخ در ترنتون غربی در نیوجرسی کسب کرد و درجه استادی تئاتر را از دانشکده کانتیکت در 1977 به‌پایان رساند. در 1985، واترستریت, نقش آبل ، یعنی پدر، را در مقابل فیلیس فرلیچ در سالن نمایش هالمارک هال آوفیم در فیلم «عشق هرگز خاموش نیست » بازی کرد. ماریان ریز تهیه‌کننده مستقلی بود. یک فیلم را با شرکت واترستریت و فرلیچ برای شبکه اِن بی سی پذیرفت و اظهار داشت که به موجب قراردادی، متعهد شده است با بستن قرارداد با کلیه ناشنوایان بازیگر، از آنها در نقشهای والدین ناشنوا استفاده کند. وقتی که داستان اصلی در 1930 به وقوع پیوست، واترستریت و فرلیچ مجبور به تغییر اشارات شدند و از طرفی زبان اشاره امریکایی هم همانند سایر زبانها در طول زمان دچار تغییر شده بود. هنرپیشه، مار ویتینگام ، که یک دختر شنوا بود, اشاره کردن را به خوبی یاد گرفت؛ به گونه‌ای که واترستریت و فرلیچ همواره به او محبت می‌ورزیدند. در 1989، واترستریت از سوی کارگردان هنری راب گودمن برای کارگردانی اثر «فرزندان خدای کوچک‌تر » در سالن تئاتر تودوهر دعوت شد. در 1991، او کارگردان شرکت هنری ناشنوایان غرب ، تنها تئاتر حرفه‌ای غیرانتفاعی برای ناشنوایان در غرب می سی سی پی شد که نخستین استفاده‌کننده از زبان اشاره و یک سیستم صوتی مادون قرمز، برای تماشاگران شنوا به شمار می‌آمد. مأخذ: DPAS, P. 371-373. ترجمه آلاءالسادات خلیق تهرانی |
| تاریخ ثبت در بانک | 18 اردیبهشت 1400 |